En als je dan weer thuis bent

Vrijdag was mijn laatste dag van mijn eerste week, nog 9 te gaan, in de wetenschap dat ik een hoop werk aan de winkel heb.
Maar wat een gelukje, als een schoolmeisje die een vroegertje heeft vlak voor het weekend, heb ik mij vrijdag heel wat uurtjes sneller uit de voeten kunnen maken dan gepland stond.
Muziektherapie viel uit!! Fijn!! Niet erg!! Helemaal goed!!
En wat nog fijner was, was dat ACT (Acceptance & Commitment Therapy) Naar de ochtend werd verschoven op het tijdstip waar eigenlijk Muziek Therapie gegeven zou worden!!
Hoeraaaaa... vroegertje dus.
Ik heb direct de taxi kunnen bellen om door te geven dat ik om 12:00 opgehaald kan worden in plaats van 16:00!!
Geregeld! Fijn.. spullen verzamelen, kamer gladtrekken, ACT doorlopen en wegwezen.
Ik vond het nu nog even geen straf om naar huis te mogen gaan!

ACT is overigens wel een hele leerzame en voor velen hier , maar ook voor mij,een belangrijke therapie. We hebben “Defusie” behandeld, het loskoppelen van je gedachten.
Gedachten die je bezig houden, stress veroorzaken en jou gemoedstoestand zowel geestelijk en lichamelijk op een negatieve manier beïnvloeden. Een manier om dit soort gedachten meer op afstand te bekijkenen ze “dáár” te laten. Ze mogen er zijn, maar je hoeft er even niets mee... loskloppen, uit je hoofd laten gaan zodat het in je hoofd niet zo’n warboel is, maar het op een “beeldende” manier meer overzicht geeft.
Wazig??? Ingewikkeld?? Logisch klinkend? Ondenkbaar?? Ja, dat wil ik ook kunnen??
Tja... van al deze vragen had ik een beetje...maar ook hoe doe je dit als er regelmatig geen gedachten zijn??  Als je je vanaf je hoofd tot aan je romp soms helemaal leeg voelt, “nom” als een zombie.. alsof je blanco bent en verdoofd?? En tellen “flitsen” van beelden of stukjes film die door je hoofd gaan ook mee??? Zonder gedachten maar alleen flarden van beelden... mmmm... big question mark???
Volgende week gaan we hiermee verder en ik heb mijn vragenlijstje alvast opgesteld voor deze therapeute. Zij mag het mij eens haarfijn gaan uitleggen, tenslotte zit zij erop!

ACT klaar, genoeg om over na te denken, maar nu heel even niet...tas pakken, want daar is de taxi al.
Instappen en wegwezen.. naar huis... naar huissssss!!!!

Een goed gevoel om weer richting Dordrecht te rijden, een ontspannen gevoel... dacht ik tenminste, want deze fijne “mood” werd als sneeuw voor de zon weggemaaid toen de taxichauffeur zijn mond open deed en de gehele weg naar huis mijn oren eraf getetterd heeft!
Met “plat”, Ambachts accent, grof gebekt, stinkend naar zware shag tetterde hij werkelijk de hele weg aan een stuk door.
Uit beleefdheid heb ik teruggepraat tegen hem, maar dit was echt enorm vermoeiend. Gelukkig reed hij vlot door en was de weg filevrij dus was ik nog best snel weer thuis. Fijn.. bedankt, prettig weekend meneer en tot een volgende keer.... NOT...!! 😫

En als ik dan weer thuis bent, dan is het ook weer vreemd en bemerk ik al heel snel dat vanuit het structurele schema dat ik afgelopen week heb doorlopen gelijk al geneigd ben om terug te vallen in mijn “oude” gedrag.
Ik heb heel even door de woonkamer gelopen, vervolgens gelijk mijn meegebrachte, in tasjes gepropte spulletjes naar boven gebracht en op mijn bed geploft.
Was ik nou serieus zo moe van het getetter van de taxichauffeur of wilde ik me gelijk begraven en verstoppen.
Liggend op bed was ik dit aan het overdenken... mmmm... dit is niet handig, ik moet een beetje in beweging blijven, maar tegelijk bedacht ik me waarom??? en voor wie dan???
En hoe zet ik mijn actie voort?? Helluuuppp!!!
Idee...💡 hulptroepen inzetten.. ja, dat moet ik doen, want alleen lukt het me niet zo goed.
Ja, dat doe ik.. hulproep 1, mijn held én hulptroep 2 Sam... ik ga ze Appen en dan zie ik wel wie reageert en wat daar uit gaat komen. Afwachtende houding??? Afhankelijk opgesteld??? , Ja, klopt, maar het is een beginnetje .. en als het alleen niet zo goed lukt, dan mág ik hulptroepen inschakelen.. ja toch?? 🙈. (Ik weet dat mijn heldin dit echt wel okay vind en dat dat mag van haar)

Mijn held Appte terug.. ahh fijn.. bemoedigend toespreken, grapjes tussendoor, lief en streng tegelijk maar zeker in de goede zin van ieder woord!! Dankbaar, want ik ben tot actie gekomen, ik ben opgestaan en de wasmachine gaan volproppen en weer gaan bewegen!! Terima kasih banyak lieve held!🙂
Tegelijkertijd Appte ook Sammie terug!! Ookal zo fijn!!😊 Door Sammie ben ik verder gegaan, ze stelde me voor om me op te halen, een hapje te gaan eten en een boodschapje te doen!! Leuk!!
Gelukkig, ik ben niet alleen.. ik voel me alleen, maar ik ben niet alleen!!

Sam is me thuis komen ophalen en saampjes zijn we lekker bij Boekmans gaan eten! Eindelijk weer lekker eten!! En als een uitgehongerde wolf heb ik behoorlijk wat weggestouwd! Fijn gekletst en genoten van haar positieve vibes en gezelschap! Ook boodschapje gedaan en nog heel lang tot laat in de avond, of beter gezegd, tot vroeg in de ochtend bij haar thuis blijven hangen! Roger heeft mij weer thuis gebracht als een heer in de nacht.. super lief en fijn!

Zaterdag is mijn moeder op bezoek gekomen, ook gezellig!! Een beetje bijgepraat, naar de winkels gefietst en thee gedronken!
Zussie nog aan de telefoon gehad en haar raadgevingen en bemoedigende woorden geabsorbeerd!! Lieve zus!! 😊

En wat nog meer op zaterdag?? Surprise party van Irf s’avonds!! Oei, maar ik voel me wel een beetje moe, zal ik wel gaan??? Wat als ik me raar gedraag.. of als ik weer dat gevoel krijg van die denkbeeldige schijnwerper die op mij gericht staat, net als in Hattem toen ik daar in mijn up naartoe fietste. En Irf wordt 50, dat haalde Robert maar nét.. en heeft maar 5 dagen geduurd.. flashbacks en herinneringen die niet zo heel leuk zijn..
Doe toch niet zo achterlijk ... hou op met “leeuwen en beren..” ☝🏼, spring op je fiets, stel je niet aan.. er zijn daar allemaal lieve mensen, allemaal vertrouwd en lief en dierbaar..
Klopt.. irreële gedachten... ik heb de “leeuwen en beren” tot “welpjes en pups” gekneed tot ze vriendelijk en aaibaar waren, deze in mijn tas gestopt, mijn fiets uit de schuur gepakt en naar het feestje gegaan!! Blij dat ik ben geweest, gezellig en warm, vooral in de letterlijke zin van het woord “warm”, voelde me op me gemak, welkom en thuis. Niks aan de hand dus en alleen maar fijn om weer zoveel lieve mensen gezien te hebben!
Echt een leuke avond!!

Gelukkig heb ik redelijk goed geslapen, nu mag ik moe zijn, nu is het avond en heb ik mijn dag gevuld en heb ik weer een beetje kunnen slapen. Relaxmodes aangenomen, knock-out pil ingenomen, douchen, tandjes poetsen, thee drinken en wegzakken in bed.. geoorloofd-in bed-plof-moment.

Vandaag, zondag.. wat ga ik doen.. ??
In ieder geval mijn spulletjes in een weekend tas inpakken voor komende week.. chips.. gaan we weer... welke keertjes, welke schoenen, welke jas?? of jassen??? laarzen, hakken of plat, hoog of laag?? Aduuuuhhh moelek seh!!
Ach... dit is een meisjes ding.. dat is nou eenmaal zo, accept it!!

Conclusie:
Thuis is toch weer fijn.. vertrouwde lieve mensen om me heen, warmte en gezelschap, even lekker geen therapie.. hoewel bepaalde “tools” die ik leer toch door mijn hoofd spelen, maar dat is okay!!

Maandag.. pas maandag ga ik weer aan de bak!!
Om 08:30 staat mijn taxi klaar en reis ik weer af naar het “internaat” om mijn “cursus” te vervolgen!