Evaluatiegesprek met Nona

Afscheid hier komt steeds meer in zicht. Ik merk dat ik me de hele week, beetje bij beetje, meer los maak van het Internaat. Ik ben meer op mijn kamer, meld me zoveel mogelijk af bij de lunch, ben iets meer op mezelf en vertoon me niet meer in de gezamenlijke woonkamer.
Alsof ik het niet meer kan opbrengen maar ook de puf niet heb om veel met anderen te praten. Het is een beetje klaar hier.
Therapieën vallen in een herhaling, en geven me weinig nieuwe leerstof... jammer, maar... ik heb naslagwerk genoeg.

Vandaag had ik mijn einde gesprek, evaluatiegesprek, met Nona. Mijn allerlaatste gesprek met haar.
Ik was erg benieuwd hoe het zou verlopen, maar uiteindelijk draaide mijn benieuwdheid totaal om naar confrontatie en verlorenheid.
We hebben een heel lang, uitgebreid en pittig gesprek gehad. Wel een fijn gesprek, maar toch een verloren gevoel.
Laat ik het zo zeggen, ik kwam hier voor een aantal problemen, rouwverwerking, structuur, aanvaarden en accepteren dat ik nu alleen ben en daar een weg in moet vinden, van mijn negatieve stemming afkomen ..... maar ik kom met een hele waslijst méér hier vandaan.
Uit mijn formulieren die ik bij aanvang en bij het einde van dit traject heb moeten invullen, bleek mijn “score” nagenoeg hetzelfde.
Het was mooier geweest als deze een stuk lager zouden zijn uitgekomen, maar dat was helaas niet het geval.
Ik heb van Nona een hele opsomming “stoornissen” gekregen, die toch wel wat aandacht nodig hebben.
Niet alles was mij volledig onbekend, maar toch blijkt dat nieuwe “oude” problematiek, onderliggende issues, waarvan ik helemaal geen notie had dat deze mij nog in de weg zaten, toch problemen veroorzaken. Een beetje complexe dingen, waarvan ik ook niet goed weet hoe ik deze moet aanpakken of oplossen.

Als je continu over oude verflagen nieuwe verf blijft schilderen, maar de oude onderlagen niet goed schuurt en behandeld, zal elke nieuwe verflaag toch weer barsten en ribbels vertonen... hoe mooi je ook probeert een nieuwe kleur aan te brengen... de onderlagen blijven niet eeuwig sterk.. die bladderen eraf en veroorzaken problemen zodat nieuw schilderwerk ook niet meer blijft zitten.
En dan... dan krijg je kaal hout en rot het onder je ogen weg...
En als het blijkt dat je zelf niet zo’n hele goede schilder bent, dan moet ik toch echt een gerenommeerd schildersbedrijf in de hand nemen.. ookal wil ik mijn kwast in eigen hand houden...
dus .... volgende week weer langs mijn heldin én mijn held!! Daar ben ik blij om en kijk ik naar uit!

Gelukkig sta ik niet op straat, maar omdat nu verschillende problemen in elkaar overlopen en ik het op dit moment niet meer overzie, ben ik blij dat ik naar mijn veilige thuishaven bij heldin en held terecht kan!
Daar ben ik super dankbaar voor!

Even dus nu... beetje spoor bijster. Gelukkig heb ik even met mijn held kunnen kletsen, dat lucht weer een beetje op. Het neemt niet al mijn bangigheid weg, maar het geeft weer een beetje lucht.

Voor nu een bonkend hoofd .. doodmoe en ben rillerig als een grasspriet... (voor zover deze rillerig kunnen zijn)

Ajo... mandi... bloggen... knock-out erin... en tidur maar...

Alleen maar moe nu..