Gelukkig ben ik vrijdagavond naar Saskia gegaan en heb ik bij haar een pizza-avondje gehad en hebben we lekker tv gekeken en bijgekletst en gewoon een chill avondje gehad. Fijn, want vrijdagavond vind ik ellendig om alleen thuis te zijn als ik net uit het internaat kom.
Zelfs als ik heel graag naar huis ga, blijkt het toch een stuk lastiger te zijn dan ik had gehoopt.
Goede plannen en strategieën voor thuis lijken makkelijker bedacht dan uitgevoerd. Ik heb mijn wekkerstrategie (door held bedacht) uitgevoerd om op te staan en thuis aan de dag te beginnen!
Het is gelukt.. ik ben opgestaan.. en 3 wekkers uitgemaakt, waarvan de laatste bij het koffieapparaat, en ben een soort van gestart aan de dag.
Wasjes gedraaid, huiswerk een beetje gedaan en de dag een beetje voortgekabbeld. Wel super lastig en rot vond ik het.. en kwam moeilijk op gang.. gewoon een ellendig gevoel en eenzaampjes. Ben ook niet de deur uit geweest en heb de hele dag in pj’s en slofjes rondgeslenterd. Pas einde middag gaan douchen... slap dus.. en suf..
Alleen een dag doorbrengen, zonder te “begraven” is een lastige klus. Als ik me begraaf, dan hoef ik niks, dan kan ik me overal aan onttrekken en hoef ik geen deel te nemen aan de dag.... maar... dat is niet de bedoeling, dat is “vermijden” en weglopen voor alles “wat is”.
Waarom is het toch zo lastig om “aan te gaan” en “het te laten zijn voor wat het is” en “het leuk maken voor je zelf ?”.
Gewoonweg omdat het is wat het is... terwijl het helemaal niet leuk is nu...
Toch gedaan en het voelde vooral eenzaam, leeg en verloren... dus dat moet ik dan zo maar ervaren???
En waarschijnlijk door vaker te doen, gaat het wennen of zo?? En voelt het misschien minder zwaar... heel lastig om te geloven dat het ooit beter gaat worden, vooral omdat het zo niet voelt, althans ík voel het niet zo.
Vertrouwen hebben in mezelf en geloven in mezelf .. ook zoiets, want hoe doe ik dat?? Ik kan pas geloven in mezelf als iemand die heel belangrijk voor me is zegt dat-ie in me gelooft, want dan geloof ik die persoon en dat geeft mij vertrouwen. Maar dan stel ik me ook afhankelijk op, ook weer niet handig.... waarom blijft dit dan zo’n lastig iets. En ondertussen voel ik me echt sip en maak ik me zorgen over straks na de Hezenberg .. maar dat is pas dán.. na 3 weken, nu nog niet, dus in het nu blijven..
Zaterdagavond bij Sammie en Roger gelogeerd.. en zondag met hen mee geweest met de foodtruck! Echt leuk weer! Lieve Gaston en Brenda ook daar gezien!! Fijn was dat, om weer een beetje bijgekletst te hebben!! En Brenda gaat mij waarschijnlijk opzoeken komende donderdag! Zo lief ook van haar!! Ik hoop dat dat door gaat!😀💙
In ieder geval heeft zondag de zaterdag weer een beetje goed gemaakt! Daar ben ik blij om, want met Roger en Sammie kan ik lekker even alles achter me laten en me mee laten nemen in de flow van foodtruck, gezellige sfeer en fijn publiek om ons heen!
Eindelijk dan een foto gemaakt met Ricky Risolles... alleen die moet Roger nog doorsturen.. maar als ik ‘m heb, zet ik ‘m op mijn blog! 🙂
En dan is het weer maandag.. een zwaar gevoel in mijn maag.. echt een beetje sip-achtig. Het liefste zou ik gewoon lekker niet gaan.. maar dat is onzin toch.. ik gá.. want ik doe dit voor een goed doel.
Dus hup.. stel je niet aan en gá!
Taxi kwam een beetje laat, maar gelukkig kwam ik nét op tijd binnen voor mijn eerste therapie vandaag.
10:58 gearriveerd en 11:00 therapie, ACT.
We hebben nog een keertje defusie besproken. Het loskoppelen van je gedachten.
Lastige opdracht vind ik... “je gedachten loskoppelen”, vooral als ik me vaak zo leeg en “nom” of verdoofd voel. En dan lijkt het of er geen gedachten zijn.
Wel is de gedachte die heel vaak door mijn hoofd gaat, de vraag: “waarom is Robert er niet meer?”.
Op de een of andere manier week mijn gedachte een beetje af van wat de anderen uit mijn groep als gedachten hebben.
Daarom ook de vraag van de therapeut of dit iets is wat mij erg bezig houd. En dan begint de ellende .. ik was al sip en dan word er ook nog eens doorgevraagd over wat er bij mij speelt. Dan gaat het dus ineens over mij.. en dan knak... dan houd ik het niet droog.. super verdrietig kan ik dan worden en dit keer kreeg ik het ook niet meer helemaal goed .. huilebalk ..
En tjee zèg.. blijkbaar iets gevoeld... pijn en verdriet en alsof ik dingen weer herbeleef.
Toch niet helemaal van steen denk ik. Maar wel gelijk de rest van de dag sip.. bah.. vervelend.
Nou ja, vooruit dan maar, daarom zit ik tenslotte ook hier.
Zo sluimerde sipheid vandaag de hele dag een beetje door
.
Bij PMT kon ik wel weer even herpakken en “gewoon” doen, althans, me beter voor doen dan ik me voelde. Voor eventjes dan, want na PMT zat het er gewoon weer.
Na het eten ben ik met 3 leeuwinnen een drankje gaan doen in Hattem, op het terras van Banka onder de terrasheater .. gezellig met warme chocomelk met slagroom, een Bailey’s en een Whisky én macarons!
Echt gezellig even, maar nog steeds een sip gevoel..
Echt een heel schattig tasje met super lieve kadootjes erin! Echt een beetje verwend..
En ondanks dat het leuk was, voelde ik me nog steeds sip.. alsof er een sluier van somberheid over me heen hangt.
Wij, de 4 leeuwinnen hebben nog even thee gedronken toen we weer terug waren, gekletst en wat persoonlijke verhalen gedeeld met elkaar. Bijzonder om zulke momentjes te hebben.. want dat zijn onze meest kwetsbare kanten en die weten we meestal heel goed weg te stoppen of weg te lachen. Vanavond niet.. we hebben echt wat “dingetjes” gedeeld met elkaar.. en dat was ook weer mooi..
We leren mét en van elkaar en in al onze eigen persoonlijke “problematiek” kunnen we elkaar ook nog tot steun zijn. 🙂🙏🏽
Ik heb ook nog een poosje met mijn held geappt! Daar kan ik ook echt alles mee delen! Dat is ook super fijn, hoewel ik me ook wel eens bezwaard voel. En toch.... is hij er.. held ! Blij met held!! 🙂
Hopelijk heb ik morgen een betere dag.. vandaag was in ieder geval een super sippe dag. 😔
