Een beetje de weg kwijt, maar inmiddels weet ik wel waardoor het is gekomen. Groggy van mijn knock-out pillen.
De weg kwijt in mijn eigen slaapkamer hier. Op zoek naar de “voordeur” terwijl ik aan de badkamerdeur stond te rammelen.. en nog in paniek ook.
Blijkbaar heb ik me hard genoeg laten horen, want een gastvrouw heeft bij me ingebroken, gekalmeerd en gezegd dat ik nog maar even moest gaan liggen en proberen wat te gaan slapen..
Nou, dat heb ik toen maar gedaan.
Vervolgens heb ik tot 14:00 geslapen, toen pas opgestaan en mezelf weer bij elkaar geraapt voor beeldende therapie.
Ik voelde me in ieder geval wel weer helder, maar nog wel doodmoe...
Wel had ik dus ontbijt én lunch geskipt.. helaas... maar had ook geen trek ofzo.
Ik ben s’avonds met een paar leeuwen en leeuwinnen hier friet gaan eten en dat smaakte best goed!
Bovendien was het ook echt even gezellig zo met elkaar.
Toen we terug kwamen zag ik dat ik post had ontvangen! Wéér post voor mij!!!
Wat super lief!!
Een lieve kaart van L. mijn dinnetje van de Hezenberg!!
afscheid nemen zonder haar hier is vreemd en voelt raar.
En dan maakt een kaartje weer een heleboel goed gelukkig!
Morgen moet ik weer normale tijd opstaan, om 9:00 interactieve therapie en daarna wandelen.
Én ik mag mijn ei niet missen bij het ontbijt... dat ging vorige week al mis... nu moét ik er wel zeker 2 nemen. (ik heb tenslotte nog te goed..😏)
Morgen ga ik ook even naar Hattem, iets voor mijn held en heldin scoren, iets te snoepen voor donderdagavond, als afscheidsavondje voor alle leeuwen en leeuwinnen.
En iets voor... ik weet niet meer, er was nóg iets, maar ben dat nu even kwijt... 🤔🙈
Nu tijd om te gaan slapen... en rap... morgen moet ik weer helder zijn!
