We moesten met een stukje klei, zo groot als je maar wilde en wat voor jou comfortabel was, met je handen in een vuilniszak een beestje maken.
Je kon dus niet zien wat je maakte en hoe het eruit kwam te zien.
Spieken mocht ook niet, dus beestje maken op je gevoel.
Dáár ging het dan natuurlijk ook om, niet rationaliseren, niet denken, niet beoordelen, maar puur op je gevoel.
Nou, goed dan.. heb een 🦒 gemaakt, lange nek, 4 pootjes en staart. Verschillende keren had ik zijn nek gebroken en moest dus steeds opnieuw een nek en kop maken.
Morgen zal ik een fotootje laten zien, want mijn 🦒 leek zelfs ook nog op een giraffe. 😂
Hilarisch .. maar ook gek om te doen met je handen en een bonkje klei in een zak..
Gek genoeg had ik nog steeds niet zo’n fijne dag vandaag. Ik kwam al moeilijk uit bed en voelde me ook nog steeds vermoeid.
Na “beeldend” had ik een gesprek met Nona. Lastig, want zat er weer tegenop. Aangegeven dat ik me nog steeds niet zo happy voelde en niet zo goed wist waarom.
Ik heb ook maar weer opgebiecht dat ik nog steeds geen huiswerk had gemaakt en moeite had met het aan de dag deelnemen.
Nona heeft met mij geprobeerd d.m.v. een aandachtsoefening dichter bij mijn gevoel te komen, omdat ik zo enorm kan blokkeren. Brrrrr... aandachtsoefening, beslist niet mijn favoriete ding.
Dan zit ik zeker niet op mijn gemak. Door middel van het concentreren op mijn ademhaling blijkt dat ik al behoorlijk geblokkeerd ben en vast zit. Ergens waarschijnlijk bang om me open te stellen, niet durven te voelen en ook ergens iets wat ik al jaren en jaren mezelf heb aangeleerd.
Nona deed ook nog een testje bij me om te zien hoe veel spanning ik in mijn lichaam heb. Ik denk dat ik dat niet heb, want ik bemerk dat niet.
Ik moest een vuist maken en daarbij mijn arm aanspannen. Alsof je gaat boksen.. stevige vuist maken. Dat moest ik een poosje vasthouden en vervolgens mijn vuist openen en arm weer loslaten. Haar vraag was wat ik voelde.. of de aanspanning van mijn arm een groot contrast was met het ontspannen daarna.
Ik merkte totaal niets.. voor mij voelde een gespannen arm met stevige vuist precies hetzelfde als het loslaten daarna.
Zo concludeerde Nona dat ik veel spanning in mijn lichaam heb en dat ik blijkbaar continue spanning heb, zonder dat ik het zelf in de gaten heb.
Inderdaad, ik bemerk dat totaal niet, laat staan dat ik dat voel. Annie staat onder hoogspanning, is dat wat.
Voor mij klinkt dat zó vreemd, want ik merk het zelf niet, terwijl Nona zegt dat ik dat wel uitstraal en blijkbaar bevestigen haar testjes dat ook nog eens.
Nou, ga daar maar eens even iets aan doen, flinke klus vermoed ik zo.
Ook heb ik haar verteld van mijn begraaf dag en mijn sombere gevoel van gisteren en dat ik me zo nog steeds voel. Dat ik geen huiswerk heb gemaakt en plannen niet heb uitgevoerd. Vermijding en wegkruipen om hét blijkbaar niet aan te durven gaan. De oplossing... is er niet, behalve de kracht vinden om toch te dóen, hoe rot ik me ook voel. En niet voor wegkruipen, maar iets doen terwijl ik me moe, futloos, eenzaam en sip voel. Hoe zet ik me tot “doen???” Lastig... proberen dan maar.
Na het gesprek vond ik een kaartje in mijn postvak!! Joehoe.. weer post voor mij!! Wat fijn!
Een blij momentje, een lieve kaart van Roger en Sammie!
Vanuit Knokke verstuurd naar mij. Super lief van hen!! Dank jullie wel, daar ben ik echt blij mee!
Ook van mijn held een opbeurend berichtje gekregen, een foto van een blauwe lucht én een van de zon! (Held met vakantie en had hem gevraagd om zulke foto’s .. en hij doet het nog ook😀)
Dus, deze ochtend toch nog even 2 leuke berichtjes gekregen. Lief van Sammie en Roger en lief van held! 😀💙💫
Helaas zakte mijn blije momentje weer een beetje in. Het is net of er een sluier van een dikke mist over me heen hangt. Echt vervelend. Bij de lunch ging het mis.. de geur van het eten, de aardappels, doorgekookte groenten en jus en weet ik veel wat, maakte me ineens misselijk. Ik heb 5 minuutjes aan tafel gezeten en heb me toen snel uit de voeten gemaakt. Misselijk en enorme maagpijn.
Ben op bed gaan liggen en heb gewacht.. in de hoop dat het zakte... kon alleen maar krom liggen... niet zo heel fijn.
Na 1,5 uur zakte het wel weer en voelde ik me ietsje beter.. maar weer een middag weg.. weer niet naar Hattem geweest en dus nóg geen kleinigheidje voor de leeuwin gekocht die vrijdag vertrekt.
Wat nu?? Morgen is haar laatste dag hier..😨
En straks heb ik nog therapie.. PMT... wanneer kan ik dan nog een kleinigheidje scoren??
Verpest.. ik heb het verpest .. stommeling..
Gelukkig voelde ik me wel iets beter, geen maagpijn meer en misselijkheid was weg.
Nog even sport en spel buiten met PMT en dan avondeten.
Na het eten had ik me bedacht om even toch nog maar naar Hattem te fietsen. Ineens vond ik dat ik dat wel kon doen. De Albert Heijn is toch tot 20:00 open, dus fietsen maar even..
Een leeuwin hoorde dat en bood aan om mee te fietsen. Dat vond ik lief van haar en dus zijn we saampjes gegaan. Deze leeuwin zit ook in mijn groep en is erg aardig..
Leeuwin had een fiets geleend en ik op de mijne.
We zijn het dijkje uitgefietst naar Hattem en het was maar goed dat we saampjes waren, want van verlichting hebben ze in Hattem nog niet echt gehoord. Werkelijk de hele dijk was pikkedonker .. nog geen lichtstraaltje te bekennen. Onze fietsen ook half gaar, ik alleen een voorlamp en leeuwin alleen een achterlicht... hilarisch..
Strategie opgesteld voor het geval we aangehouden zouden worden. 💡Niet zo moeilijk.. gewoon raar praten, met onze ogen rollen, kwijl uit onze mond laten lopen, spastisch bewegen en zeggen dat we van de Hezenberg komen. 😂😂😂 en zeuren dat we zijn pet willen passen..👨🏼✈️We waren er van overtuigd dat meneer de agent met zo’n verhaal ons echt wel gauw zou laten gaan. Dus... geen vrees.. met of zonder licht.. hup op de fiets naar de Appie.. chocolade halen voor de vertrek-leeuwin!
Samen op de fiets in het pikkedonker echt lol gehad met slappe humor en dubbelzinnige grapjes. Leuk is zij!!
Bij de Appie chocolade gescoord en als beloning voor ons zelf, omdat we zo’n spannende rit in het donker hadden gemaakt, een paar mini flesje whiskey!! Op de Hezenberg mag het niet, maar hey... daar waren toevallig even niet!
Bovendien was het koud op de fiets en tja, wij hebben geleerd dat je goed voor jezelf moet zorgen... en je word ook een beetje warm van een paar slokjes whiskey! Huppekee dan maar!!
Proost! 🥃🥃 op een veilige terug rit naar het internaat.
Zo is een shit begonnen dag, toch goed geëindigd! En we zijn ook niet aangehouden..
Fijn .. dat lucht een beetje op!
Hopelijk morgen een meer opgeklaarde dag. In ieder geval kan ik zeggen dat ik op de helft ben van
dit traject.. als morgen voorbij is, dan nog 5 weken.
Maar eerst nog weekend!! Morgen weer naar huisie!! 🙂
