Indische-afscheids-macaroni met dinnies..

Ik heb mijn laatste nachtje thuis, voor een poosje althans, afgesloten met Sas, Anneke, Chloe en Sammie! Vanmorgen was me dit bijna ontschoten, maar bij het openen van de koelkast werd dit me al weer heel snel duidelijk... waarom anders toch zoveel spullen in die koelkast ???!!! 😀

Gezellig en fijn om hen even thuis te hebben. Nog eventjes bij elkaar, eten, kletsen over van alles en wat maar en er gewoon zijn! 

Zelfs nog een mooi kado gekregen, om in de juiste “Flow”te raken... aduuuuhhh verwend.. 

dank jullie wel!!

Blij met het kadootje en bijgesloten lieve kaart. Sweeeeeeetttt!!

Vervolgens met elkaar lekker gegeten, Indische-afscheids-macaroni. Te veel gemaakt, maar dit kun je niet in “weinig” maken, tenminste, ik niet.

Ik vond de foto mooier dan de smaak.. helaas, want ik wilde ‘m zo graag super goed maken. 

Ik kreeg tevreden geluiden van deze dames, gelukkig, zij vonden ‘m lekker. Ik denk wel dat zij het echt meenden, zo niet, dan ben ik toch blij dat er gezegd werd dat-ie lekker was.

In ieder geval was het gezellig enne... 2x opscheppen als het echt niet te eten is, daar geloof ik dan ook weer niet in..🤨.

Ik was echt blij met dit avondje.. en dankbaar dat ik zoveel lieve mensen om mij heen heb. 

Lekker om op deze manier even een chille avond te kunnen hebben voordat ik morgenochtend vertrek. Dat helpt toch en ook zeker alle lieve berichtjes en telefoontjes van vrienden die aan me gedacht hebben. Hartverwarmend is dat.

Wel nu, nog even nalopen wat ik nog moet doen en wat ik moet inpakken en regelen en dan ook maar richting mijn mandje gaan.
En morgen .. morgen is morgen, dat moet ik dan maar zien. Voorlopig voel ik nog steeds onrust en lukt chilmodus nog niet zo goed. Gedachten moeten uit.. uit.. uit.. uit... stil.. sssssttt...

Koffer pakken...

Zondag vandaag.. letterlijk met zon.. moet nu goed nadenken wat erin die koffer gaat. Hoe moeilijk kan het zijn, 5 daagjes hoeft geen stapel te worden voor 5 weken.
Kiezen.. volgooien en er weer uithalen.. en er toch weer in gooien.. gek geworden..
Met een knoop in mijn maag, en overlopende gedachten van wat maar, gooi ik mijn koffer vol en haal ik ‘m weer leeg. Aduuuhhh, waarom zo moeilijk, daar had ik vroeger ook geen moeite mee.. waarom nu wel??
Een jas voor bij die broek, schoenen en laarsjes voor bij dat outfit.. nog een jas.. wie weet koud ineens.. laagjes, een setje casual, een setje netjes.. bloezen of truitjes, vestjes of.. bodywarmer.. sneakers, platte schoen, hakken en pantoffels.. zachte deken móet mee, wie weet koud en ik hou van zacht, dus mee! Bananen boek om te schrijven, leesboek ook mee.. nog 1 jas extra denk ik, ik heb toch plek genoeg.

Zo, grotendeels ingepakt denk ik. Dit duurde langer dan ik had gedacht, maar heb dan ook tussendoor op advies van mijn held een pauze gehouden.. buiten gezeten met een verse kop koffie... in het zonnetje. Even pas op de plaats, gedachten een beetje uit.. althans, volume knop iets lager zodat het minder schreeuwerig is in mijn hoofd. Met mijn snoet in het zonnetje en een kop koffie en tegelijkertijd een beetje Appen met “held” kom ik weer een beetje bij zinnen en kan ik weer beter de schreeuwende gedachten in mijn hoofd op mijn eigen volgorde terug plaatsen, een logische volgorde waar ik iets aan heb. 

Tevens tijdelijk uit mijn gedachten ontschoten, dat vanavond mijn vriendinnetjes bij me langs komen. Aduuuhh dat is waar ook.. daarom zo veel gedoe in mijn koelkast. Leuk weer eens iets maken voor iemand, voor een paar “iemanden”. 

Sammie, Anneke, Saskia en Chloe komen.. dinnie-time, echt leuk dat zij komen. 

Indische macaroni op het menu, dat moet lukken.. ook voorbereiden maar.. alles gaat zo traag bij mij.. en alles leid af.. vooral die koffer... 😬 die me met open “mond” aanstaart alsof hij zeggen 

wil:” vul mij, vul mij” 

Ik gooi ‘m zo gewoon dicht, weg.. dan kijk ik er vanavond wel weer naar. 

Ik ga nog een wasje draaien en mijn bedje refreshen en dan proberen rustig verder mijn lijstje af te werken zonder stom stressen, zonder malende gedachten met mijn focus op “nu” first things first. 

Dan komt het vast wel goed.. toch?? 😬