Helaas had mijn taxichauffeur behoorlijke vertraging en arriveerde deze een uur later dan gepland.
In plaats van 15:45 kwam deze pas om 16:30... tjeee.. niet zo leuk, dat betekend een latertje.
Wetende dat het ook nog een behoorlijke rit is naar huis baalde ik wel een beetje.
Uiteindelijk was ik pas 18:20 thuis..
Gelukkig werd ik opgehaald thuis en naar Roger en Sam gebracht, dat was echt heel fijn, ookal rijd de taxi mij naar huis en hoef ik helemaal niets te doen, ben ik toch best moe naar zo’n week intensieve therapie.
Dus was het super chil dat ik opgehaald werd en gelijk naar Roger en Sam werd gebracht!
Dat is echt zó lekker om onder vertrouwd en goed volk te zijn en voelt super fijn en welkom om zo in gezelligheid binnen te vallen! Even geen therapie en lastige dingen om aan te werken, maar gewoon er zijn en gezelschap om me heen!
Dit was dan ook echt heel prettig en voelde helemaal goed.
Sammie was echt super jarig en had het heel gezellig gemaakt thuis!
Lekker gegeten en gesnoept van al het lekkers wat op tafel stond!! Sammie was écht een birthda-girl!!
Het was erg fijn en leuk om iedereen weer te zien en voelde me dan ook in het echt senang!
Hiep hiep hoera voor Sammie!
Ook nog op de foto gezet met Rogers broer James.. hij wilde soort van op de achtergrond, want dan leek zijn hoofd niet zo groot dacht-ie... dus moest ik maar voor dikkop spelen... goed dan, dan ik als dikkop: 😂
Lekker laat geworden op vrijdagavond, dus helaas.. weg structuur.. hihi, maar het is toch weekend... dan mag dat heus wel.
Gelukkig heb ik vrijdag op zaterdag goed geslapen en heb ik me zaterdag in een vertraagd ritme bezig gehouden met de was en de strijk. Het kan maar gebeurd zijn. Tevens mijn tas vast ingepakt voor maandag als ik weer vertrek naar het “internaat”. Moeilijk altijd om te bedenken wat ik aan kleding wil meenemen. En het begint echt weer koud te worden, dus warme kleding moet weer.
Zaterdagavond ben ik door Sammie opgehaald en heb ik de avond bij hen doorgebracht! Dan voel ik me ook echt thuis! (HappyIndo-Opvangcentrum) 😂😂
Hoe dan ook, fijn! Ook een heel fijn gesprek met hen beide gehad en weer wat inzicht gekregen over mijn therapie. Stof om over na te denken en om met Nona kecil te bespreken!
Zondag word mijn huiswerkdag! Sam en Roger zouden naar Utrecht gaan en s’avonds naar een concert.
Ze stelde voor of ik mee wilde, omdat ze ook even naar William en José zouden gaan. Oeiiiii... lastige keus, want ik vind dat ook heel gezellig bij hen! En Utrecht is ook nog eens zo’n leuke stad.
Wat ik al schreef, zondag had ik als huiswerkdag gepland, ik wilde namelijk aan mijn opdracht die ik van Nona had gekregen gaan werken. De schrijfopdracht die ik zou gaan doen omtrent Roberts ziekte periode. Dat had ik al met mezelf een soort van afgesproken.
Hoe graag ik ook mee had gewild met Sammie en Roger, ik heb het toch maar afgewezen. Ik moet echt aandacht geven aan mijn opdrachten van mijn therapie. Schrijven in dit geval. Moet!!! En ik wil dar ook de tijd voor nemen en er serieus mee bezig zijn.
Dus nee... ik ga niet mee..😫 reeds besloten voor mezelf.
Zodoende ben ik daar zondag mee aan de slag gegaan. Hoewel ik er behoorlijk omheen heb gedraaid en mijn vermijdende gedrag weer eens op kwam duiken, ben ik er uiteindelijk toch serieus mee aan de slag gegaan. Veeeeeeel later dan ik had gehoopt, maar toch gedaan en ook nog zorgvuldig opgeschreven zonder af te raffelen, dus echt de tijd ervoor genomen. Muziekje opgezet en schrijven maar.
Ik bemerk dat als ik eenmaal ga schrijven, ik bijna niet van ophouden weet en ik herinner mij dat echt tot in detail de situatie.
Heel apart, ik schrijf en ik zit dat bijna letterlijk in dát moment, dus heb ik toch nog heel veel geschreven als eerste deel van mijn opdracht.
Fijn, want dinsdagochtend zie ik Nona weer en kan ik dus goed voorbereid mijn gesprek in. Missie geslaagd. Wellicht kan ik maandag nog een stukje verder schrijven, nu al 4 A4-tjes vol geschreven.
Ja, ik vind schrijven toch wel prettig, maar ben het wel verleerd en krijg dan ook mega veel kramp in mijn onderarm. Ik zal weer moeten wennen, maar als ik zo een poosje door ga zal ik er wellicht steeds minder last van hebben. Trainen dan maar.. en ik heb echt nog ontzettend veel te schrijven, dus die training komt wel goed denk ik zo!
Zondagavond ben ik nog eventjes bij mijn lieve buren geweest en hen een beetje bijgepraat over mijn therapie! Ik bof echt, want ik heb echt fijne en lieve buren!! Daar ben ik dankbaar om!!
Nu 23:15, blog schrijven en mijn laatste spulletjes pakken en dan maar niet te laat mijn mandje in, want morgen is het weer vroeg op.
Dan ga ik alweer mijn 4e week therapie in! Weken lijken toch om te vliegen... woensdag word weer een leuke dag, dan komt mijn moeder op bezoek! Gezellig en leuk om naar uit te kijken!
Maar eerst de maandag nog... werk aan de winkel en serieus aan de slag! 💪🏼
Good night vast voor allen! 😴💤💤
