Afscheid hier komt steeds meer in zicht. Ik merk dat ik me de hele week, beetje bij beetje, meer los maak van het Internaat. Ik ben meer op mijn kamer, meld me zoveel mogelijk af bij de lunch, ben iets meer op mezelf en vertoon me niet meer in de gezamenlijke woonkamer.
Alsof ik het niet meer kan opbrengen maar ook de puf niet heb om veel met anderen te praten. Het is een beetje klaar hier.
Therapieën vallen in een herhaling, en geven me weinig nieuwe leerstof... jammer, maar... ik heb naslagwerk genoeg.
Vandaag had ik mijn einde gesprek, evaluatiegesprek, met Nona. Mijn allerlaatste gesprek met haar.
Ik was erg benieuwd hoe het zou verlopen, maar uiteindelijk draaide mijn benieuwdheid totaal om naar confrontatie en verlorenheid.
We hebben een heel lang, uitgebreid en pittig gesprek gehad. Wel een fijn gesprek, maar toch een verloren gevoel.
Laat ik het zo zeggen, ik kwam hier voor een aantal problemen, rouwverwerking, structuur, aanvaarden en accepteren dat ik nu alleen ben en daar een weg in moet vinden, van mijn negatieve stemming afkomen ..... maar ik kom met een hele waslijst méér hier vandaan.
Uit mijn formulieren die ik bij aanvang en bij het einde van dit traject heb moeten invullen, bleek mijn “score” nagenoeg hetzelfde.
Het was mooier geweest als deze een stuk lager zouden zijn uitgekomen, maar dat was helaas niet het geval.
Ik heb van Nona een hele opsomming “stoornissen” gekregen, die toch wel wat aandacht nodig hebben.
Niet alles was mij volledig onbekend, maar toch blijkt dat nieuwe “oude” problematiek, onderliggende issues, waarvan ik helemaal geen notie had dat deze mij nog in de weg zaten, toch problemen veroorzaken. Een beetje complexe dingen, waarvan ik ook niet goed weet hoe ik deze moet aanpakken of oplossen.
Als je continu over oude verflagen nieuwe verf blijft schilderen, maar de oude onderlagen niet goed schuurt en behandeld, zal elke nieuwe verflaag toch weer barsten en ribbels vertonen... hoe mooi je ook probeert een nieuwe kleur aan te brengen... de onderlagen blijven niet eeuwig sterk.. die bladderen eraf en veroorzaken problemen zodat nieuw schilderwerk ook niet meer blijft zitten.
En dan... dan krijg je kaal hout en rot het onder je ogen weg...
En als het blijkt dat je zelf niet zo’n hele goede schilder bent, dan moet ik toch echt een gerenommeerd schildersbedrijf in de hand nemen.. ookal wil ik mijn kwast in eigen hand houden...
dus .... volgende week weer langs mijn heldin én mijn held!! Daar ben ik blij om en kijk ik naar uit!
Gelukkig sta ik niet op straat, maar omdat nu verschillende problemen in elkaar overlopen en ik het op dit moment niet meer overzie, ben ik blij dat ik naar mijn veilige thuishaven bij heldin en held terecht kan!
Daar ben ik super dankbaar voor!
Even dus nu... beetje spoor bijster. Gelukkig heb ik even met mijn held kunnen kletsen, dat lucht weer een beetje op. Het neemt niet al mijn bangigheid weg, maar het geeft weer een beetje lucht.
Voor nu een bonkend hoofd .. doodmoe en ben rillerig als een grasspriet... (voor zover deze rillerig kunnen zijn)
Ajo... mandi... bloggen... knock-out erin... en tidur maar...
Alleen maar moe nu..
woensdag 12 december 2018
dinsdag 11 december 2018
Rare ochtend..
Vanmorgen begon vreemd.
Een beetje de weg kwijt, maar inmiddels weet ik wel waardoor het is gekomen. Groggy van mijn knock-out pillen.
De weg kwijt in mijn eigen slaapkamer hier. Op zoek naar de “voordeur” terwijl ik aan de badkamerdeur stond te rammelen.. en nog in paniek ook.
Blijkbaar heb ik me hard genoeg laten horen, want een gastvrouw heeft bij me ingebroken, gekalmeerd en gezegd dat ik nog maar even moest gaan liggen en proberen wat te gaan slapen..
Nou, dat heb ik toen maar gedaan.
Vervolgens heb ik tot 14:00 geslapen, toen pas opgestaan en mezelf weer bij elkaar geraapt voor beeldende therapie.
Ik voelde me in ieder geval wel weer helder, maar nog wel doodmoe...
Wel had ik dus ontbijt én lunch geskipt.. helaas... maar had ook geen trek ofzo.
Ik ben s’avonds met een paar leeuwen en leeuwinnen hier friet gaan eten en dat smaakte best goed!
Bovendien was het ook echt even gezellig zo met elkaar.
Toen we terug kwamen zag ik dat ik post had ontvangen! Wéér post voor mij!!!
Wat super lief!!
Een lieve kaart van L. mijn dinnetje van de Hezenberg!!
Echt ontzettend lief van haar... mijn speciale branie Hezenberg dinnie! 😃. Die mis ik ook erg hier..
afscheid nemen zonder haar hier is vreemd en voelt raar.
En dan maakt een kaartje weer een heleboel goed gelukkig!
Morgen moet ik weer normale tijd opstaan, om 9:00 interactieve therapie en daarna wandelen.
Én ik mag mijn ei niet missen bij het ontbijt... dat ging vorige week al mis... nu moét ik er wel zeker 2 nemen. (ik heb tenslotte nog te goed..😏)
Morgen ga ik ook even naar Hattem, iets voor mijn held en heldin scoren, iets te snoepen voor donderdagavond, als afscheidsavondje voor alle leeuwen en leeuwinnen.
En iets voor... ik weet niet meer, er was nóg iets, maar ben dat nu even kwijt... 🤔🙈
Nu tijd om te gaan slapen... en rap... morgen moet ik weer helder zijn!
Een beetje de weg kwijt, maar inmiddels weet ik wel waardoor het is gekomen. Groggy van mijn knock-out pillen.
De weg kwijt in mijn eigen slaapkamer hier. Op zoek naar de “voordeur” terwijl ik aan de badkamerdeur stond te rammelen.. en nog in paniek ook.
Blijkbaar heb ik me hard genoeg laten horen, want een gastvrouw heeft bij me ingebroken, gekalmeerd en gezegd dat ik nog maar even moest gaan liggen en proberen wat te gaan slapen..
Nou, dat heb ik toen maar gedaan.
Vervolgens heb ik tot 14:00 geslapen, toen pas opgestaan en mezelf weer bij elkaar geraapt voor beeldende therapie.
Ik voelde me in ieder geval wel weer helder, maar nog wel doodmoe...
Wel had ik dus ontbijt én lunch geskipt.. helaas... maar had ook geen trek ofzo.
Ik ben s’avonds met een paar leeuwen en leeuwinnen hier friet gaan eten en dat smaakte best goed!
Bovendien was het ook echt even gezellig zo met elkaar.
Toen we terug kwamen zag ik dat ik post had ontvangen! Wéér post voor mij!!!
Wat super lief!!
Een lieve kaart van L. mijn dinnetje van de Hezenberg!!
afscheid nemen zonder haar hier is vreemd en voelt raar.
En dan maakt een kaartje weer een heleboel goed gelukkig!
Morgen moet ik weer normale tijd opstaan, om 9:00 interactieve therapie en daarna wandelen.
Én ik mag mijn ei niet missen bij het ontbijt... dat ging vorige week al mis... nu moét ik er wel zeker 2 nemen. (ik heb tenslotte nog te goed..😏)
Morgen ga ik ook even naar Hattem, iets voor mijn held en heldin scoren, iets te snoepen voor donderdagavond, als afscheidsavondje voor alle leeuwen en leeuwinnen.
En iets voor... ik weet niet meer, er was nóg iets, maar ben dat nu even kwijt... 🤔🙈
Nu tijd om te gaan slapen... en rap... morgen moet ik weer helder zijn!
maandag 10 december 2018
Laatste week Hezenberg
De taxi was vanmorgen mooi op tijd, dus kwam ik ook mooi op tijd aan op de Hezenberg. De rit met de taxi was okay, hoewel ik me niet zo okay voelde. Afwisselende gevoelens van angstig en onzeker, maar ook al in gedachten bezig met afronden en mijn laatste therapieën goed doorlopen.. en proberen er nog uit te halen wat mogelijk is.
Onzeker over hoe ik verder moet thuis en alleen en tegelijkertijd ook weer fijn om thuis te zijn, eigen bedje, eigen douche.. lieve familie, vrienden en dinnetjes weer in de buurt!! 🙂
Vandaag in mijn laatste week hier ingegaan, mijn laatste maandag op het internaat.
Gelijk al druk... tas met kleertjes in mijn kamer gezet.. hup door naar ACT..... 12:30 voedertijd, daarna PMT, om 15:00 afspraak met Nona, om 16:00 evaluatie met mijn regiebehandelaar (de medicijnman), dan avondeten en dan verrot...en vermoeid.
ACT was helaas geen nieuwe therapie... een herhaling van mijn eerste week hier.. chips... jammer, ik kon geen nieuw onderwerp in me opnemen. Zonde ook van deze laatste keer ACT, hebben ze dan de therapieën nét niet op 10 weken afgestemd of zo?
Bij PMT precies het zelfde.. ook al herhaling.. matje verdedigen, grenzen aangeven en voor jezelf opkomen e.d..
En dan ook nog met precies dezelfde oefeningen... mmmm... beetje jammer.
Voedertijd... bleeehhhhh...🤢 bloemkool (zacht gekookt als bijna pap), droge stapel doorgekookte aardappelen en hamburger zo droog als een schoenzool...
Menukaart veranderd ook niet echt hier ..
Gesprek met Nona was fijn.. ik heb het vervelende berichtje van afgelopen donderdag met haar kunnen bespreken en weer verheldering over gekregen. G-schema ingebracht en alles goed besproken. Dat luchtte een beetje op.. ik voel me er weer iets rustiger onder. Nona is dan misschien niet mijn heldin, die heb ik nl al, ze is best wel een beetje lief.
Woensdag heb ik mijn laatste gesprek met haar en tevens de evaluatie. Ik heb al een hele stapel formulieren van haar gekregen om in te vullen die ik woensdag met haar ga bespreken.
Dat word waarschijnlijk een lang gesprek. 😬
Gelijk aansluitend na mijn gesprek met Nona, had ik de evaluatie met de medicijnman.
Makkie... hij weet meer van medicatie dan van gesprekken...
De medicijnman heeft me alleen gevraagd hoe ik de periode hier op het internaat heb ervaren. Daarbij heeft hij alleen maar: ”ahhh...” “mmm...” “juist ja.. “ en “nou... nou.. mmm... goed, duidelijk, het ga je goed” gezegd. 😂😂
Boeiende evaluatie.
Na de gesprekken moest ik me haasten om op tijd aan tafel te verschijnen .. avondeten.. brood met iets erop.. vleesjes, zoetjes, thee en melk, bidden, liedje zingen en weer wegwezen.
De dag zit er al weer op.
Ik heb uiteraard nog even met mijn liefste held geappt.. altijd blij met zijn peptalk..🙂! Dat doet me weer goed!
Gelukkig zie ik mijn heldin en held volgende week weer.. ik heb ze heel erg gemist! 🙁 nog even geduld hebben.
Morgen weer verder hier.. maar voor nu.. al.. sudah.. mandi, knock-out erin en tidur...
Onzeker over hoe ik verder moet thuis en alleen en tegelijkertijd ook weer fijn om thuis te zijn, eigen bedje, eigen douche.. lieve familie, vrienden en dinnetjes weer in de buurt!! 🙂
Vandaag in mijn laatste week hier ingegaan, mijn laatste maandag op het internaat.
Gelijk al druk... tas met kleertjes in mijn kamer gezet.. hup door naar ACT..... 12:30 voedertijd, daarna PMT, om 15:00 afspraak met Nona, om 16:00 evaluatie met mijn regiebehandelaar (de medicijnman), dan avondeten en dan verrot...en vermoeid.
ACT was helaas geen nieuwe therapie... een herhaling van mijn eerste week hier.. chips... jammer, ik kon geen nieuw onderwerp in me opnemen. Zonde ook van deze laatste keer ACT, hebben ze dan de therapieën nét niet op 10 weken afgestemd of zo?
Bij PMT precies het zelfde.. ook al herhaling.. matje verdedigen, grenzen aangeven en voor jezelf opkomen e.d..
En dan ook nog met precies dezelfde oefeningen... mmmm... beetje jammer.
Voedertijd... bleeehhhhh...🤢 bloemkool (zacht gekookt als bijna pap), droge stapel doorgekookte aardappelen en hamburger zo droog als een schoenzool...
Menukaart veranderd ook niet echt hier ..
Gesprek met Nona was fijn.. ik heb het vervelende berichtje van afgelopen donderdag met haar kunnen bespreken en weer verheldering over gekregen. G-schema ingebracht en alles goed besproken. Dat luchtte een beetje op.. ik voel me er weer iets rustiger onder. Nona is dan misschien niet mijn heldin, die heb ik nl al, ze is best wel een beetje lief.
Woensdag heb ik mijn laatste gesprek met haar en tevens de evaluatie. Ik heb al een hele stapel formulieren van haar gekregen om in te vullen die ik woensdag met haar ga bespreken.
Dat word waarschijnlijk een lang gesprek. 😬
Gelijk aansluitend na mijn gesprek met Nona, had ik de evaluatie met de medicijnman.
Makkie... hij weet meer van medicatie dan van gesprekken...
De medicijnman heeft me alleen gevraagd hoe ik de periode hier op het internaat heb ervaren. Daarbij heeft hij alleen maar: ”ahhh...” “mmm...” “juist ja.. “ en “nou... nou.. mmm... goed, duidelijk, het ga je goed” gezegd. 😂😂
Boeiende evaluatie.
Na de gesprekken moest ik me haasten om op tijd aan tafel te verschijnen .. avondeten.. brood met iets erop.. vleesjes, zoetjes, thee en melk, bidden, liedje zingen en weer wegwezen.
De dag zit er al weer op.
Ik heb uiteraard nog even met mijn liefste held geappt.. altijd blij met zijn peptalk..🙂! Dat doet me weer goed!
Gelukkig zie ik mijn heldin en held volgende week weer.. ik heb ze heel erg gemist! 🙁 nog even geduld hebben.
Morgen weer verder hier.. maar voor nu.. al.. sudah.. mandi, knock-out erin en tidur...
donderdag 6 december 2018
Grijzig.. regenachtig.. buiten en van binnen
Gelukkig, ik was weer “normaal” vandaag. Geen rare taferelen door medicatie.
Gewoon lekker geslapen en niet een hele ochtend kwijt.
Wel voelde ik me heel somber vandaag.. grijzig, regenachtig (het miezerde buiten) maar van binnen voelde ik mij net als dat het er buiten uitzag.
Een nare sfeer hing er in mijn beleving hier op de Hezenberg.. niet grillig, maar somber, waarschijnlijk mijn beleving, want op zich is het gewoon een donderdag als iedere donderdag.
Toch bemerkte ik bij mezelf dat ik me echt eenzaam voelde en leek het zelfs alsof vandaag mijn eerste week op de Hezenberg was.
Zoveel lieve leeuwinnen zijn nu vertrokken en morgen vertrekt en weer een leeuwin uit mijn groep. En al deze reeds vertrokken leeuwinnen en bijna vertrokken Leeuwin zijn de gene waar je al een behoorlijk tijd hebt samen geleefd en veel mee hebt gedeeld.
Het zijn de leeuwinnen waar ik al 7 tot 10 weken mee bent opgetrokken, met de een intensiever dan de ander, maar ik heb veel met hen gedeeld en zij ook met mij.
En ongemerkt ontstaat er dan toch een soort band en vriendschap die meer betekent dan ik had kunnen denken. De empathie die je deelt, de warmte, de moeilijke en leuke momenten... en dat gewoon belangeloos en zonder oordeel... ja, dat ontstaat toch hier. Het gaat vanzelf.
En dan nu, inmiddels is er al weer een forse nieuwe lichting leeuwen en leeuwinnen binnen gestroomd.. die ongewild (gewoon omdat dat nou eenmaal zo gaat) een barrière gaan vormen tussen “oudgediende” en “welpjes”.
Zo als ik mij in mijn eerste week voelde.. en welp in een leeuwenkuil, zo zullen de “nieuwelingen” zich ook vast voelen... zoekend naar je weg in de roedel van oudgediende.
Nu ervaar ik dus dat als oudgediende je net zo hard aan het zoeken bent naar je weg.. alleen niet de weg binnen de Hezenberg, maar de weg daar buiten.
Gevoelsmatig lijkt het alsof er afstand ontstaat of afstand die je zelf neemt om langzaam te kunnen afsluiten hier.
En eigenlijk voelt dat dus heel eenzaam. Er ontstaat gewoon een soort scheidingslijn.
Een start van de welpjes en een “open” einde van de oudgediende. Ik ben al een heel klein beetje aan het weggaan hier.. en ook dat gaat vanzelf denk ik. Het voelt als verlaten worden en eenzaam en je niet meer helemaal willen openstellen naar iedereen toe. Iets wat ik al lastig kon, maar nu mijn deurtje nog dichter laat.
Volgende week is het mijn laatste week... daar zie ik tegenop... en hoe rond ik hier af.. geen idee..??!!
Wat de grootste domper gaf vandaag was een berichtje dat ik ontving vanavond en mij behoorlijk van mijn stuk heeft gebracht.
Iets wat ik al had losgelaten, met een soort van “okay” gevoel, een gevoel van “het is wat het is”... iets waar ik geen energie meer in kon steken omdat ik daar geen energie meer van krijg, maar mij alleen maar uitput, iets waar ik verse losse grond over had gegooid en een mooie bloeiende plant in had gezet (met het idee dat als ik er nu even niets mee kan is dat goed, maar voor levendigheid en vruchtbaarheid zet ik daar een bloeiende plant om leven toe te laten) (hoe beeldig is dat..🙂)
Precies dát... is weer helemaal omgespit en losgewoeld .. drassige aarde en een geknakte plant ...
abracadabra verhaal voor velen, maar ik wil het netjes en respectvol houden.. hoewel het me echt helemaal van mijn stuk heeft gebracht.
Niemands schuld, maar mijn gevoel en ervaring wat weer van alles oproept.. onzekerheid, verdriet, angst en ook een beetje machteloosheid... ik ben zelf verantwoordelijk voor het gevoel dat het bij mij los maakt, daar kan niemand iets aan doen.. dat moet ik zelf weer opnieuw plaatsen.
En dat kost wéér energie.. die ik eigenlijk in andere dingen zou willen stoppen.
Dus dat... 😔
Dit heeft me voor vandaag echt de das om gedaan en voel me moeier dan ooit... slapen dus.. de hoogste tijd.
Knock-out erin en oogjes toe..
Gewoon lekker geslapen en niet een hele ochtend kwijt.
Wel voelde ik me heel somber vandaag.. grijzig, regenachtig (het miezerde buiten) maar van binnen voelde ik mij net als dat het er buiten uitzag.
Een nare sfeer hing er in mijn beleving hier op de Hezenberg.. niet grillig, maar somber, waarschijnlijk mijn beleving, want op zich is het gewoon een donderdag als iedere donderdag.
Toch bemerkte ik bij mezelf dat ik me echt eenzaam voelde en leek het zelfs alsof vandaag mijn eerste week op de Hezenberg was.
Zoveel lieve leeuwinnen zijn nu vertrokken en morgen vertrekt en weer een leeuwin uit mijn groep. En al deze reeds vertrokken leeuwinnen en bijna vertrokken Leeuwin zijn de gene waar je al een behoorlijk tijd hebt samen geleefd en veel mee hebt gedeeld.
Het zijn de leeuwinnen waar ik al 7 tot 10 weken mee bent opgetrokken, met de een intensiever dan de ander, maar ik heb veel met hen gedeeld en zij ook met mij.
En ongemerkt ontstaat er dan toch een soort band en vriendschap die meer betekent dan ik had kunnen denken. De empathie die je deelt, de warmte, de moeilijke en leuke momenten... en dat gewoon belangeloos en zonder oordeel... ja, dat ontstaat toch hier. Het gaat vanzelf.
En dan nu, inmiddels is er al weer een forse nieuwe lichting leeuwen en leeuwinnen binnen gestroomd.. die ongewild (gewoon omdat dat nou eenmaal zo gaat) een barrière gaan vormen tussen “oudgediende” en “welpjes”.
Zo als ik mij in mijn eerste week voelde.. en welp in een leeuwenkuil, zo zullen de “nieuwelingen” zich ook vast voelen... zoekend naar je weg in de roedel van oudgediende.
Nu ervaar ik dus dat als oudgediende je net zo hard aan het zoeken bent naar je weg.. alleen niet de weg binnen de Hezenberg, maar de weg daar buiten.
Gevoelsmatig lijkt het alsof er afstand ontstaat of afstand die je zelf neemt om langzaam te kunnen afsluiten hier.
En eigenlijk voelt dat dus heel eenzaam. Er ontstaat gewoon een soort scheidingslijn.
Een start van de welpjes en een “open” einde van de oudgediende. Ik ben al een heel klein beetje aan het weggaan hier.. en ook dat gaat vanzelf denk ik. Het voelt als verlaten worden en eenzaam en je niet meer helemaal willen openstellen naar iedereen toe. Iets wat ik al lastig kon, maar nu mijn deurtje nog dichter laat.
Volgende week is het mijn laatste week... daar zie ik tegenop... en hoe rond ik hier af.. geen idee..??!!
Wat de grootste domper gaf vandaag was een berichtje dat ik ontving vanavond en mij behoorlijk van mijn stuk heeft gebracht.
Iets wat ik al had losgelaten, met een soort van “okay” gevoel, een gevoel van “het is wat het is”... iets waar ik geen energie meer in kon steken omdat ik daar geen energie meer van krijg, maar mij alleen maar uitput, iets waar ik verse losse grond over had gegooid en een mooie bloeiende plant in had gezet (met het idee dat als ik er nu even niets mee kan is dat goed, maar voor levendigheid en vruchtbaarheid zet ik daar een bloeiende plant om leven toe te laten) (hoe beeldig is dat..🙂)
Precies dát... is weer helemaal omgespit en losgewoeld .. drassige aarde en een geknakte plant ...
abracadabra verhaal voor velen, maar ik wil het netjes en respectvol houden.. hoewel het me echt helemaal van mijn stuk heeft gebracht.
Niemands schuld, maar mijn gevoel en ervaring wat weer van alles oproept.. onzekerheid, verdriet, angst en ook een beetje machteloosheid... ik ben zelf verantwoordelijk voor het gevoel dat het bij mij los maakt, daar kan niemand iets aan doen.. dat moet ik zelf weer opnieuw plaatsen.
En dat kost wéér energie.. die ik eigenlijk in andere dingen zou willen stoppen.
Dus dat... 😔
Dit heeft me voor vandaag echt de das om gedaan en voel me moeier dan ooit... slapen dus.. de hoogste tijd.
Knock-out erin en oogjes toe..
woensdag 5 december 2018
Slaapwandelen in de ochtend.. 🙈
Tjonge jonge... wat kun je weer blij zijn als je een nacht goed hebt geslapen!!
Als een roosje... aan 1 stuk door geslapen.. non-stop ! Blij met medicijn!!
Maar.... 1 dingetje over het hoofd gezien... een slaapbommetje kan ik beter op een “normaler” tijdstip innemen dan bijvoorbeeld 02:00 s’nachts.
Deze slaapbom werkt behoorlijk lang en toen ik vanmorgen opstond, dat is dan ook het enige wat ik nog van deze ochtend wist, werkte dat ding blijkbaar nog door...
Ik heb even geappt L. die hier vorige week was vertrokken. Daar begon het mee.
Woensdag ochtend is ei-ontbijt.. daar heb ik dan ook altijd zin in.
Blijkbaar was ik een heel interessant berichtje aan het sturen én wist ik ook zeker dat ik iets volkomen normaals appte naar haar, maar toen ik het vanmiddag las... mmmm... was dat toch écht iets heel anders overgekomen. Ik was me op dat moment totaal niet bewust van.. 🤪
Het wordt nog vreemder, want in de middag hoorde ik dat ik wel bij het ontbijt was, opzoek naar mijn ei, helaas niet kunnen vinden. Heb 2 glazen thee voor mezelf ingeschonken, liep daarmee rond alsof ik gezopen had en heb aan iedereen verkondigd dat ik zo lekker geslapen had! (Dat klopte ook zeker!)
Een leeuw had ik aangesproken bij het ontbijt en verwonderlijk naar zijn sinaasappel gekeken en hem gevraagd hoe hij het voor elkaar kreeg om er 2 tegelijk te schillen.
(Ik zag nl dubbel...🤪)
Ik ben zelfs nog een sigaretje gaan roken.. wat ik me ook niet meer kan herinneren.
Om 9:00 interactieve therapie, daar liep ik ook al dwaas rond en naar horen zeggen had ik het maar over dubbel zien.. vooral als er bewogen werd, dan leek het wel 4 dubbel. Ik begreep er niks van...
verder vernomen dat Nona mij naar mijn kamer heeft begeleid om te gaan rusten...
ook daar weet ik niks meer van...
Helemaal van de wap... en de hele ochtend was foetsie.. wamos.. weg... geen idee.
Één ding weet ik wel zeker, ik heb echt super goed geslapen, niet uitgerust, maar wel aan 1 stuk door geslapen! En dat was me zeker heeeeeeel veel waard, daar wil ik best een keertje een ochtend voor skippen! 😄
S’middags ging het weer beter.. ik was weer helemaal bij. Ik ben met een leeuwin hier naar Hattem geweest en een klein cadeautje voor mijn groepsleeuwin gekocht die deze week vertrekt. En even samen een tosti gegeten.. best gezellig even.
Om 16:00 had ik een gesprek met Nona. We zijn nu een beetje naar het einde van het traject aan het werken. Mijn opdracht is goed nadenken over wat mij kan helpen om straks thuis verder te gaan.
Ik vind dat maar knap lastig, want alle goed bedachte plannen, geleende strategieën en ideeen komen maar moeilijk van de grond.
Één ding is zeker, er moét een hondje komen, Nona vind dat een prioriteit om aan te schaffen en juicht dat helemaal toe. (Maar heldin en held waren haar daarin allang voor... 😏)
Let’s go Marley!!!!🐾🐾🐕
Volgende week donderdag kan ik mij aanmelden op een website van een labradoodle fokker! Die verwacht binnenkort een nestje! Ik zit startklaar !!
Verder hadden we een Sinterklaasavondje hier op de Hezenberg. Best gezellig met voor iedereen een leuk kadootje, wat te snoepen en te drinken! Há.. Hezenberg springt uit de ban!! Moet niet gekker worden hier!
Heb het bewust niet te laat gemaakt, zodat ik bijtijds mijn slaapsnoep kan innemen en hopelijk iets helderder morgen kan opstaan!
Ik ben benieuwd! 🙈🤓
Als een roosje... aan 1 stuk door geslapen.. non-stop ! Blij met medicijn!!
Maar.... 1 dingetje over het hoofd gezien... een slaapbommetje kan ik beter op een “normaler” tijdstip innemen dan bijvoorbeeld 02:00 s’nachts.
Deze slaapbom werkt behoorlijk lang en toen ik vanmorgen opstond, dat is dan ook het enige wat ik nog van deze ochtend wist, werkte dat ding blijkbaar nog door...
Ik heb even geappt L. die hier vorige week was vertrokken. Daar begon het mee.
Woensdag ochtend is ei-ontbijt.. daar heb ik dan ook altijd zin in.
Het wordt nog vreemder, want in de middag hoorde ik dat ik wel bij het ontbijt was, opzoek naar mijn ei, helaas niet kunnen vinden. Heb 2 glazen thee voor mezelf ingeschonken, liep daarmee rond alsof ik gezopen had en heb aan iedereen verkondigd dat ik zo lekker geslapen had! (Dat klopte ook zeker!)
Een leeuw had ik aangesproken bij het ontbijt en verwonderlijk naar zijn sinaasappel gekeken en hem gevraagd hoe hij het voor elkaar kreeg om er 2 tegelijk te schillen.
(Ik zag nl dubbel...🤪)
Ik ben zelfs nog een sigaretje gaan roken.. wat ik me ook niet meer kan herinneren.
Om 9:00 interactieve therapie, daar liep ik ook al dwaas rond en naar horen zeggen had ik het maar over dubbel zien.. vooral als er bewogen werd, dan leek het wel 4 dubbel. Ik begreep er niks van...
verder vernomen dat Nona mij naar mijn kamer heeft begeleid om te gaan rusten...
ook daar weet ik niks meer van...
Helemaal van de wap... en de hele ochtend was foetsie.. wamos.. weg... geen idee.
Één ding weet ik wel zeker, ik heb echt super goed geslapen, niet uitgerust, maar wel aan 1 stuk door geslapen! En dat was me zeker heeeeeeel veel waard, daar wil ik best een keertje een ochtend voor skippen! 😄
S’middags ging het weer beter.. ik was weer helemaal bij. Ik ben met een leeuwin hier naar Hattem geweest en een klein cadeautje voor mijn groepsleeuwin gekocht die deze week vertrekt. En even samen een tosti gegeten.. best gezellig even.
Om 16:00 had ik een gesprek met Nona. We zijn nu een beetje naar het einde van het traject aan het werken. Mijn opdracht is goed nadenken over wat mij kan helpen om straks thuis verder te gaan.
Ik vind dat maar knap lastig, want alle goed bedachte plannen, geleende strategieën en ideeen komen maar moeilijk van de grond.
Één ding is zeker, er moét een hondje komen, Nona vind dat een prioriteit om aan te schaffen en juicht dat helemaal toe. (Maar heldin en held waren haar daarin allang voor... 😏)
Let’s go Marley!!!!🐾🐾🐕
Volgende week donderdag kan ik mij aanmelden op een website van een labradoodle fokker! Die verwacht binnenkort een nestje! Ik zit startklaar !!
Verder hadden we een Sinterklaasavondje hier op de Hezenberg. Best gezellig met voor iedereen een leuk kadootje, wat te snoepen en te drinken! Há.. Hezenberg springt uit de ban!! Moet niet gekker worden hier!
Heb het bewust niet te laat gemaakt, zodat ik bijtijds mijn slaapsnoep kan innemen en hopelijk iets helderder morgen kan opstaan!
Ik ben benieuwd! 🙈🤓
dinsdag 4 december 2018
Medicijnman én post!! 😀
De hele ochtend had ik vrij vandaag, maar heb de hele ochtend doorgebracht in mijn kamer.
Stom vermoeid door weer een slapeloze nacht.... maar.... daar gaat vandaag verandering in komen, ik heb een “date” met de medicijnman!
En ik heb besloten dat ik daar niet wegga voordat hij mij een medicijn heeft uitgeschreven.
Hij moét van mij iets geven om te slapen, want anders houd ik het niet vol.
Eerst lunch om 12:30, bel luiden, bidden, makan2, dankliedje zingen en wegwezen.
Makan2 voor mij lekker niet... geen hap eet ik van de lunch.. geen trek en bovendien is de geur van de maaltijd bij mij niet eet-waardig.
Uiteraard weer bespioneerd door een gastvrouw en ook nog eens toegesproken... “Je moét eten hoor, want hierop (geen lunch) kun je niet leven” bla bla bla...
Het ene oor in, het andere oor uit! Let lekker op jezelf en maak je niet druk om iets waar ik me al helemaal niet druk om maak. Brrrrr.... spionnen... 😡🤮
Na de lunch hadden we beeldende therapie. Tijdens de aandachtsoefening moesten we ons voorstellen dat je in een museum loopt om naar je eigen standbeeld te gaan kijken.
De opdracht: maak van klei jouw standbeeld, zoals je je hebt kunnen voorstellen...
Weer lastig vond ik, want ik heb niet zo snel een “beeld” bij dit soort oefeningen, laat staan een standbeeld.
Ik kon er dan ook niets van maken... weer lekker suf, want wederom een therapie verknald.
Misschien was ik ook te onrustig en zat ik al met 1 poot in de kamer van de medicijnman... ik weet het niet.. in ieder geval is het me niet gelukt een standbeeld te kleien! (alsof er überhaupt een standbeeld van mij in een museum zal staan... denk het niet)
Missie geslaagd bij de medicijnman!! Dat is dan in ieder geval wél gelukt! Slaapbommen, knock-out rommel gekregen op recept en ben dan ook gelijk mijn “dope” gaan halen!
Één ding is nu zeker... vanavond kan ik slapen... 😀🤗
Hiep hiep hoeraaaa... eindelijk weer nachtrust!!
Mission accomplished!!
Toen ik met mijn “dope” terugfietste was het al donker... doodeng op die stomme dijk naar het internaat terug, want verlichting kennen ze hier niet. Heb knetter hard gefietst en redde het nét voor het avondeten!
Ik werd door een leeuwin gewezen op post voor mij. Wat??? Weer post??? Hoe leuk is dat!
Geweldig zeg!
Inderdaad .. check!✅ veel post zelfs! Twee kaarten én een pakketje !
De kaarten... super lief en attend van mijn dinnetjes die vorige week de Hezenberg hebben verlaten!!
S. en L. .... wat lief van hen.. en wat een verassing!! En zulke lieve woorden hebben zij beiden geschreven... lief lief lief!! 💙
Dat was zeker een spring-momentje waard! Dank jullie wel meiden! 😘🥰
Het pakketje was van mijn mams!! Een chocolade letter! Geweldig!! Een beetje gebroken tijdens de reis die het heeft moeten afleggen, maar daar gaat de smaak niet van achteruit!!
Een beetje 5 december voorpret!
Ik heb ‘m vast ik kleine stukjes gesneden, zodat ik ‘m lekker op brood kan gaan opeten!
Dank je wel moekie!! Ik ben weer verwend! 😘
Morgenavond, 5 december dus, hebben we hier op het internaat een Sinterklaasavond.
Blijkbaar is er iets georganiseerd door een aantal leeuwen en leeuwinnen om toch een beetje het “Sinterklaasavond” gevoel te creëren.
Ik ben benieuwd! 🙂
Nu ga ik snel mijn “dope” nemen en in slaap storten!! Kan niet wachten!
Stom vermoeid door weer een slapeloze nacht.... maar.... daar gaat vandaag verandering in komen, ik heb een “date” met de medicijnman!
En ik heb besloten dat ik daar niet wegga voordat hij mij een medicijn heeft uitgeschreven.
Hij moét van mij iets geven om te slapen, want anders houd ik het niet vol.
Eerst lunch om 12:30, bel luiden, bidden, makan2, dankliedje zingen en wegwezen.
Makan2 voor mij lekker niet... geen hap eet ik van de lunch.. geen trek en bovendien is de geur van de maaltijd bij mij niet eet-waardig.
Uiteraard weer bespioneerd door een gastvrouw en ook nog eens toegesproken... “Je moét eten hoor, want hierop (geen lunch) kun je niet leven” bla bla bla...
Het ene oor in, het andere oor uit! Let lekker op jezelf en maak je niet druk om iets waar ik me al helemaal niet druk om maak. Brrrrr.... spionnen... 😡🤮
Na de lunch hadden we beeldende therapie. Tijdens de aandachtsoefening moesten we ons voorstellen dat je in een museum loopt om naar je eigen standbeeld te gaan kijken.
De opdracht: maak van klei jouw standbeeld, zoals je je hebt kunnen voorstellen...
Weer lastig vond ik, want ik heb niet zo snel een “beeld” bij dit soort oefeningen, laat staan een standbeeld.
Ik kon er dan ook niets van maken... weer lekker suf, want wederom een therapie verknald.
Misschien was ik ook te onrustig en zat ik al met 1 poot in de kamer van de medicijnman... ik weet het niet.. in ieder geval is het me niet gelukt een standbeeld te kleien! (alsof er überhaupt een standbeeld van mij in een museum zal staan... denk het niet)
Missie geslaagd bij de medicijnman!! Dat is dan in ieder geval wél gelukt! Slaapbommen, knock-out rommel gekregen op recept en ben dan ook gelijk mijn “dope” gaan halen!
Één ding is nu zeker... vanavond kan ik slapen... 😀🤗
Hiep hiep hoeraaaa... eindelijk weer nachtrust!!Mission accomplished!!
Toen ik met mijn “dope” terugfietste was het al donker... doodeng op die stomme dijk naar het internaat terug, want verlichting kennen ze hier niet. Heb knetter hard gefietst en redde het nét voor het avondeten!
Ik werd door een leeuwin gewezen op post voor mij. Wat??? Weer post??? Hoe leuk is dat!
Geweldig zeg!
Inderdaad .. check!✅ veel post zelfs! Twee kaarten én een pakketje !
De kaarten... super lief en attend van mijn dinnetjes die vorige week de Hezenberg hebben verlaten!!
S. en L. .... wat lief van hen.. en wat een verassing!! En zulke lieve woorden hebben zij beiden geschreven... lief lief lief!! 💙
Dat was zeker een spring-momentje waard! Dank jullie wel meiden! 😘🥰
Een beetje 5 december voorpret!
Ik heb ‘m vast ik kleine stukjes gesneden, zodat ik ‘m lekker op brood kan gaan opeten!
Dank je wel moekie!! Ik ben weer verwend! 😘
Blijkbaar is er iets georganiseerd door een aantal leeuwen en leeuwinnen om toch een beetje het “Sinterklaasavond” gevoel te creëren.
Ik ben benieuwd! 🙂
Nu ga ik snel mijn “dope” nemen en in slaap storten!! Kan niet wachten!
maandag 3 december 2018
Maandag zonder 3, maar mét labradoodle
Daar zat ik dan vanmorgen... startklaar voor de taxi, besproken voor 8:30/8:45, maar aankomst was 9:30... grrrr... dat was mooi niet de afspraak.. veel te laat die taximeneer..
Vervelend... vlug bellen naar de Receptie van de Hezenberg dat ik wel kom, maar vermoedelijk te laat.
En dat gebeurde dus ook, maar het viel mee, ik was maar 10 minuten te laat.. (voor het eerst te laat in 8 weken... dus valt nog mee..)
Ik ben gelijk ACT binnengestormd.. maar kreeg geen straf..🙂 het was al doorgegeven.
Stiekem had ik gehoopt dat de aandachtsoefening, waar de therapie altijd mee start, al voorbij was.. gna..gna..gna...😁, maar niets was minder waar. Zo sympathiek van hen zèg... speciaal op mij gewacht voor de “neem wáááár... en observéééér” oefening. Dat noem ik nou nog eens pech hebben...
Ik heb bemerkt dat nu de therapie in herhaling gaat vallen, we hebben opnieuw het onderwerp van de “vermijding” en “controle” behandeld. Deze heb ik al in mijn eerste week gehad, dus zonde... niks nieuws vandaag.
Tja, er zitten nu nieuwe mensen in de groep en dan begint blijkbaar alles weer van voren af aan.
Ik kon zo mijn aantekening erop open slaan en inderdaad .. exact hetzelfde.
Ik heb nu echt een vreemde groep, 2 leeuwinnen die weg zijn en die ik echt mis en morgen komt er een nieuwe leeuwin bij.. én deze week is er nóg een leeuwin die mijn groep gaat verlaten.
Echt vreemd, de hechte, veilige en vertrouwde groep, trekt langzaam uit elkaar en word opgevuld door een nieuwe lichting. Zo gaat dat nu eenmaal, maar is toch niet echt prettig.
Vooral het missen van de 3 vertrokken leeuwinnen, daar heb ik toch meer last van gehad dan ik had gedacht.
“Het is wat het is” dan maar.. en ik ga me komende weken richten op de laatste dingen in therapie. Ik heb nog steeds veel werk aan de winkel!
Na ACT kon ik mijn sombere gevoel eventjes een beetje laten opklaren, doordat er een pastorale gast op bezoek was met.... jawel... een labradoodle pup!!
Annie gelijk blij!! Zo schattig... zo eentje wil ik graag.. een kleine, pluizige, niet verharende mini
labradoodle!!! Een “Marley”, alleen heette deze Floor ..
Dat was echt een “goedmakertje” (of een goed makkertje😉).
Nou... helemaal plat-geknuffeld dus.. en trui was haren-vrij..😁
Meteen een goed idee voor de Hezenberg, een therapiehond! Niemand zal last hebben van allergie, want daar zijn deze diertjes op gefokt! Dus perfect. Hoog knuffel- en aaibaarheidsgehalte, een vriendje voor allemaal, een beetje beweging voor wie wil wandelen en gezelschap, onvoorwaardelijk!
Ik stem vóór !!
Na de lunch had ik een gesprek met Nona. Een van mijn laatste gesprekken met haar.
Vervelend... vlug bellen naar de Receptie van de Hezenberg dat ik wel kom, maar vermoedelijk te laat.
En dat gebeurde dus ook, maar het viel mee, ik was maar 10 minuten te laat.. (voor het eerst te laat in 8 weken... dus valt nog mee..)
Ik ben gelijk ACT binnengestormd.. maar kreeg geen straf..🙂 het was al doorgegeven.
Stiekem had ik gehoopt dat de aandachtsoefening, waar de therapie altijd mee start, al voorbij was.. gna..gna..gna...😁, maar niets was minder waar. Zo sympathiek van hen zèg... speciaal op mij gewacht voor de “neem wáááár... en observéééér” oefening. Dat noem ik nou nog eens pech hebben...
Ik heb bemerkt dat nu de therapie in herhaling gaat vallen, we hebben opnieuw het onderwerp van de “vermijding” en “controle” behandeld. Deze heb ik al in mijn eerste week gehad, dus zonde... niks nieuws vandaag.
Tja, er zitten nu nieuwe mensen in de groep en dan begint blijkbaar alles weer van voren af aan.
Ik kon zo mijn aantekening erop open slaan en inderdaad .. exact hetzelfde.
Ik heb nu echt een vreemde groep, 2 leeuwinnen die weg zijn en die ik echt mis en morgen komt er een nieuwe leeuwin bij.. én deze week is er nóg een leeuwin die mijn groep gaat verlaten.
Echt vreemd, de hechte, veilige en vertrouwde groep, trekt langzaam uit elkaar en word opgevuld door een nieuwe lichting. Zo gaat dat nu eenmaal, maar is toch niet echt prettig.
Vooral het missen van de 3 vertrokken leeuwinnen, daar heb ik toch meer last van gehad dan ik had gedacht.
“Het is wat het is” dan maar.. en ik ga me komende weken richten op de laatste dingen in therapie. Ik heb nog steeds veel werk aan de winkel!
Na ACT kon ik mijn sombere gevoel eventjes een beetje laten opklaren, doordat er een pastorale gast op bezoek was met.... jawel... een labradoodle pup!!
Annie gelijk blij!! Zo schattig... zo eentje wil ik graag.. een kleine, pluizige, niet verharende mini
labradoodle!!! Een “Marley”, alleen heette deze Floor ..
Dat was echt een “goedmakertje” (of een goed makkertje😉).
Nou... helemaal plat-geknuffeld dus.. en trui was haren-vrij..😁
Meteen een goed idee voor de Hezenberg, een therapiehond! Niemand zal last hebben van allergie, want daar zijn deze diertjes op gefokt! Dus perfect. Hoog knuffel- en aaibaarheidsgehalte, een vriendje voor allemaal, een beetje beweging voor wie wil wandelen en gezelschap, onvoorwaardelijk!
Ik stem vóór !!
Na de lunch had ik een gesprek met Nona. Een van mijn laatste gesprekken met haar.
Ik heb mijn weekend met haar besproken, dat het me niet zo goed af was gegaan met mijn huiswerkopdrachten, maar ook dat ik grotendeels begraven heb gelegen.
Té moe, te lusteloos, te somberachtig en daarbij continu in gedachten een gevecht aan ben gegaan met mezelf. Boos op mezelf omdat ik niet ben opgestaan, boos omdat ik geen huiswerk ben gaan maken, boos omdat ik mijn voornemens niet heb uitgevoerd. En vervolgens mezelf een nietsnut vinden, een loser, een zwakkeling en een mislukkeling. Alleen hebben al die gedachten niet geholpen.
Nona zegt mij dat dát niet de manier is om mezelf te motiveren.
Zij vind dat ik dingen moet zoeken die mij wél helpen om aan een dagritme te komen.
Hulp van buitenaf, doormiddel van iemand die me een appje stuurt om op te gaan staan bijvoorbeeld.
Of een planning maken waarbij ik de ochtenden vol plan om dingen buitenshuis te doen, zodat ik eruit moet! Dan loopt de rest van de dag wel beter.
Dat hoef ik niet perse komende weekenden te doen, maar voornamelijk door de week als mijn Hezenberg erop zit.
Stof om weer over na te denken en hulp inschakelen.
Ook heb ik een aantal formulieren gekregen om in te vullen en woensdag bij haar in moet leveren.
Ik heb het gelijk na mijn gesprek ingevuld. Dan ben ik daar mooi klaar mee.
Na het eten vanavond ben ik vrij snel naar mijn kamer gegaan... geen zin in woonkamergezelschap.. te moe en geen zin om te praten!!
Ik heb wel wéér een kaart ontvangen!! Echt bijzonder!! En super lief ook!
Een kaart van Isa, Carola en Puck!!
Echt heel lief van hen, met een warme uitnodiging om bij hen te komen eten en logeren!! Hoe lief is dat?!! 😃💙
Dat lijkt me super leuk!
Ik ga lekker bijtijds douchen, blog schrijven en aftaaien.. ben verrot! Morgen heb ik een date met de medicijnman, dan hoop ik weer goede slaapmedicatie te krijgen, want voorlopig is slapen allang weer waardeloos.. hup met die dope... ik wil gewoon weer een hele nacht mijn ogen sluiten ..
zondag 2 december 2018
Afscheid van 3 en weekend
Vrijdag was echt een rare dag. Ik heb afscheid moeten nemen van 3 super fijne leeuwinnen op het internaat. Echt een naar gevoel.
Ik had me, toen ik begon aan dit traject, nog zo voorgenomen me niet te gaan “hechten” of te veel te gaan “binden” aan mensen hier, hoe veel je ook met elkaar meemaakt hier en ongeacht de klik die je krijgt.... ik ga me niet hechten ... veel te lastig als je weer afscheid moet nemen....
Nou, dat voornemen werd al heel snel overboord gegooid.
Vriendschap hier op het internaat ontstaat gewoon, belangeloos, vanzelf, ongemerkt en valt niet te beïnvloeden. En eigenlijk heb je het ook een beetje nodig, vooral doordat de therapieën vaak zwaar en intensief zijn, helpt de klik die je met sommige leeuwinnen hebt om te ontladen, de zware momenten lichter te maken en gezelschap te hebben aan elkaar, maar ook zeker het delen van “bagage” helpt om elkaar tot steun te zijn.
Bovendien hebben we een behoorlijke tijd met elkaar doorgebracht hier en ben je elkaar ook best goed gaan leren kennen.
Zodoende was vrijdag een rare dag.
Bij de laatste keer lunch met deze leeuwinnen werd er dan ook extra aandacht aan hun afscheid besteed. Ik had voor alle 3 een klein afscheidskadootje, dat ik bij hun bord nét voor de lunch had neergelegd. En zo hadden er velen van de leeuwen en leeuwinnen aan gedacht, dus er was al een hele verzameling aan kaartjes en presentjes opgestapeld bij hun plek aan tafel.
Maar ook de 3 Hezenbergverlaters hadden blijkbaar aan mij gedacht en ik kreeg ook nog een presentje van hen. Niet alleen ik, maar ook nog een aantal anderen hadden een klein afscheidskadootje bij hun bord liggen. (Dat terwijl ik niet eens wegga). Super lief dus, met ontzettend lieve geschreven “boodschapjes” en mooie wensen erop vermeld!
Verwend dus, zonder dat dat nodig is. Een dierbaar aandenken op een bijzondere vriendschap met deze meiden!
Dan is het tijd voor groeten en gedag zeggen:
En dan rest alleen het officiële sleutel-inlever moment bij de receptie. Ook dat moet even vastgelegd
worden. 🙂🗝🗝🗝
Ik had me, toen ik begon aan dit traject, nog zo voorgenomen me niet te gaan “hechten” of te veel te gaan “binden” aan mensen hier, hoe veel je ook met elkaar meemaakt hier en ongeacht de klik die je krijgt.... ik ga me niet hechten ... veel te lastig als je weer afscheid moet nemen....
Nou, dat voornemen werd al heel snel overboord gegooid.
Vriendschap hier op het internaat ontstaat gewoon, belangeloos, vanzelf, ongemerkt en valt niet te beïnvloeden. En eigenlijk heb je het ook een beetje nodig, vooral doordat de therapieën vaak zwaar en intensief zijn, helpt de klik die je met sommige leeuwinnen hebt om te ontladen, de zware momenten lichter te maken en gezelschap te hebben aan elkaar, maar ook zeker het delen van “bagage” helpt om elkaar tot steun te zijn.
Bovendien hebben we een behoorlijke tijd met elkaar doorgebracht hier en ben je elkaar ook best goed gaan leren kennen.
Zodoende was vrijdag een rare dag.
Bij de laatste keer lunch met deze leeuwinnen werd er dan ook extra aandacht aan hun afscheid besteed. Ik had voor alle 3 een klein afscheidskadootje, dat ik bij hun bord nét voor de lunch had neergelegd. En zo hadden er velen van de leeuwen en leeuwinnen aan gedacht, dus er was al een hele verzameling aan kaartjes en presentjes opgestapeld bij hun plek aan tafel.
Maar ook de 3 Hezenbergverlaters hadden blijkbaar aan mij gedacht en ik kreeg ook nog een presentje van hen. Niet alleen ik, maar ook nog een aantal anderen hadden een klein afscheidskadootje bij hun bord liggen. (Dat terwijl ik niet eens wegga). Super lief dus, met ontzettend lieve geschreven “boodschapjes” en mooie wensen erop vermeld!
Dan is het tijd voor groeten en gedag zeggen:
En dan rest alleen het officiële sleutel-inlever moment bij de receptie. Ook dat moet even vastgelegd
worden. 🙂🗝🗝🗝
En dan zit het erop voor deze leeuwinnen. Einde traject Hezenberg en een start van het volgende traject... verder aanpakken met de tools en handvatten die zij hier hebben gekregen.
Ik ben blij dat ik deze meiden heb leren kennen en we zullen elkaar nog zeker eens gaan ontmoeten!
Nou... hup.. schiet op, naar huis jullie! Ik ga jullie missen!
De vrijdag is voorbij en het is tijd om het weekend in te gaan.
Gelukkig ben ik vrijdag opgehaald door Quinten en Sam, Quinten chauffeur en Sam en ik bijrijders.. 😄
Fijn om vrijdagavond lekker onder de pannen te zijn! Dat “verzacht” de overgang van internaat naar huis toe.
Bij Sam en Roger lekker gechild en spaghetti ála Roger gegeten! 😋 lekker !
Gelijk afgesproken om zaterdagavond te gaan eten bij Boekmans!
Veeeeeeeel te veel eten daar, maar wel een hele gezellige avond gehad!
Vooral omdat mijn zaterdag uitermate slecht was verlopen. Alle goede plannen, op tijd opstaan (wekker strategie), huiswerk maken, boodschapje doen... niks van terecht gekomen. Lekker stom van mij.
Ik voelde me niet gemotiveerd en sombertjes en op de een of andere manier lukt het me dan niet om mezelf moed in te spreken of boos te worden op mezelf, zodat ik in actie kom.
Peptalk naar mezelf toe, rudjak (voor die irritante zure appel), poco poco muziek-motivatie gedachten.. ze werken niet... de “loden deken” ligt dan volledig over me heen en zelfs geen antidepressiva kan daar tegenop.
Niet fijn en kon dan ook nog maar nét op tijd douchen, aankleden en me enigszins oplappen voor het etentje met Roger en Sam.
Echt vervelend van mezelf.
Gelukkig was de avond heel gezellig en kon ik de hele rot-zaterdag even vergeten.
Ohja, onderstaande foto was nog van vorig weekend met HappyIndo Foodtruck bij Ricky Risolles en
tante Lien! De beloofde foto! 😃 komend weekend gaan we weer Foodtrucken, heb ik al zin in!
Zondag is mijn herkansing had ik bedacht.
Zondag moét iets beter gaan. En uiteindelijk lukte dat ook een klein beetje. Niet helemaal alleen, maar met wat over en weer appen met L, Hezenbergverlater en tevens nieuw vriendinnetje, ben ik dan uiteindelijk opgestaan, gedoucht en boodschapje gehaald en langzaam begonnen aan de dag.
Helaas nog steeds geen huiswerk gemaakt, wel continu over nagedacht en in gedachten dus heel druk dus mee bezig geweest, maar niets van de grond gekregen. Ook stom van mij, maar blijkbaar was opstaan en naar de winkel al zo’n opgave.. waar ik ook echt moe van was (ik verbaas me over mijn vermoeidheid terwijl ik dit schrijf) té erg vind ik .. en toch is het zo.
Morgen ga ik weer naar het Internaat. En heb ik gelijk op maandag al een gesprek met Nona. Kan ik meteen alles opbiechten.
Nu maar spulletjes gaan pakken en zorgen dat ik niet te laat mijn mandje in ga.
donderdag 29 november 2018
Laatste avond van 3 leeuwinnen- vriendinnen én bezoek!!
Super slecht geslapen, of liever gezegd.. helemaal niet.. niet fijn..
Dat betekend brak uit bed en vermoeid, maar goed.. “het is wat het is”, volgende week heb ik pas een “date” met de medicijnman. Té vervelend, want ik wil niet nóg heel lang 0 uren slaap hebben, dat heb ik namelijk al een hele poos mogen oefenen en dat is echt niet handig.
Gelukkig had ik fijne afleiding vandaag, want Brenda kwam mij opzoeken!! Super lief van haar!
We zijn lekker naar Zwolle geweest en hebben een hele fijne middag gehad!
Lekker door de stad geslenterd en lekkere tosti’s gegeten!!
Echt gezellig met Brenda en ontzettend veel gekletst over mooie en dierbare dingen!
Fijn!!
Ook nog lekker buiten bij een tentje warme chocomelk met slagroom genomen en nóg eens 100 uit gekletst.
We hadden lekker alle tijd... zeeen van tijd.. ja toch??
Of ineens niet meer... shit nee.. ineens niet meer... aduuhh 15:15 al.. ik heb 15:30 weer therapie... 😯
We moeten de auto nog opzoeken én nog terug rijden... oei oei... spannend...
maar ach... wat doe je er nu nog aan dan?? Niks toch??? Het is gewoon wat het is... niet stressen en gewoon pelan pelan, rustig naar het internaat rijden! 😂😂
Gelukkig viel het mee... 10 minuutjes te laat, maar ik ben er! Geen probleem!
Ook nog een super lief kadootje gekregen van Brenda... helemaal niet nodig, maar wel erg lief!
Lekkere pepermuntjes met toepasselijk etiket! Dank je wel lieve Brenda! 😘
Ondanks mijn brak-heid, toch een hele fijne middag gehad! 💙🙂
Deze avond was ook nog een beetje beladen, 3 leeuwinnen-vriendinnen verlaten morgen het internaat. Hun traject op de Hezenberg zit erop.
Als afscheidsavondje hadden zij een gezellig avondje georganiseerd .. echt lief bedacht van hen!
Het was een bingo avondje... hihihi.. super gezellig.. én... nog een prijs gewonnen ook. Hoe leuk is dát!!
Ik val wel erg goed in de prijzen vandaag zèg! 😇
Een Light 💡 Balloon!! Waar je met een stift een tekst op kunt schrijven!
Me... Lucky Bird!!🍀🕊
En ik ben nog niet klaar ... ook nog een mooie ingelijste foto gekregen van een van de leeuwinnen die morgen weggaat!
Echt lief en grappig... én een mooie herinnering. Hier is toch nog een bijzondere vriendschap ontstaan ..
Ik ben echt verwend vandaag.. maar nu helemaal doodmoe... hopelijk kom ik deze nacht goed door, want ik wil nu eindelijk eens slapen..
Morgen krijgen de 3 Hezenberg verlaters hun kadootje van mij.. ze staan al gereed!
Met zorg en vooral met liefde en de beste bedoeling voor hen uitgezocht.. kaartjes erbij geschreven én nu maar hopen dat ze het kunnen waarderen. Ik ga deze leeuwinnen écht missen.. het zijn echt lol-maatjes, maar ook warme en super lieve meiden! Jammer... en niet leuk..
Voor vandaag ben ik er klaar mee... geen zin om over therapieën te schrijven.. te moe ervoor!
Dat betekend brak uit bed en vermoeid, maar goed.. “het is wat het is”, volgende week heb ik pas een “date” met de medicijnman. Té vervelend, want ik wil niet nóg heel lang 0 uren slaap hebben, dat heb ik namelijk al een hele poos mogen oefenen en dat is echt niet handig.
Gelukkig had ik fijne afleiding vandaag, want Brenda kwam mij opzoeken!! Super lief van haar!
We zijn lekker naar Zwolle geweest en hebben een hele fijne middag gehad!
Lekker door de stad geslenterd en lekkere tosti’s gegeten!!
Fijn!!
Ook nog lekker buiten bij een tentje warme chocomelk met slagroom genomen en nóg eens 100 uit gekletst.
We hadden lekker alle tijd... zeeen van tijd.. ja toch??
Of ineens niet meer... shit nee.. ineens niet meer... aduuhh 15:15 al.. ik heb 15:30 weer therapie... 😯
We moeten de auto nog opzoeken én nog terug rijden... oei oei... spannend...
maar ach... wat doe je er nu nog aan dan?? Niks toch??? Het is gewoon wat het is... niet stressen en gewoon pelan pelan, rustig naar het internaat rijden! 😂😂
Gelukkig viel het mee... 10 minuutjes te laat, maar ik ben er! Geen probleem!
Ook nog een super lief kadootje gekregen van Brenda... helemaal niet nodig, maar wel erg lief!
Ondanks mijn brak-heid, toch een hele fijne middag gehad! 💙🙂
Deze avond was ook nog een beetje beladen, 3 leeuwinnen-vriendinnen verlaten morgen het internaat. Hun traject op de Hezenberg zit erop.
Als afscheidsavondje hadden zij een gezellig avondje georganiseerd .. echt lief bedacht van hen!
Het was een bingo avondje... hihihi.. super gezellig.. én... nog een prijs gewonnen ook. Hoe leuk is dát!!
Ik val wel erg goed in de prijzen vandaag zèg! 😇
Me... Lucky Bird!!🍀🕊
En ik ben nog niet klaar ... ook nog een mooie ingelijste foto gekregen van een van de leeuwinnen die morgen weggaat!
Ik ben echt verwend vandaag.. maar nu helemaal doodmoe... hopelijk kom ik deze nacht goed door, want ik wil nu eindelijk eens slapen..
Morgen krijgen de 3 Hezenberg verlaters hun kadootje van mij.. ze staan al gereed!
Voor vandaag ben ik er klaar mee... geen zin om over therapieën te schrijven.. te moe ervoor!
woensdag 28 november 2018
Moekie en brandweerslang
Vanmorgen vroeg met een leeuwin naar de kapeldienst geweest. Speciaal voor haar meegegaan, omdat het haar laatste keer is hier, deze week vertrekt zij.
Reuze gezellig hoor ... lekker precies 4 man sterk in de kapel .. grote leegtes op de bankjes en doodstil daar. Aan de andere kant wel relaxed.
Het draaiboek van het ochtendgebed heb ik in sneltreinvaart uitgelegd gekregen, leeuwin gaf mij de boekjes die ik nodig had.. zitten.. meedoen, liedje zingen en vooral veel luisteren.
Heb ik dat ook weer eens meegemaakt ...
Daarna makan2!! Woensdag, ei-dag!! Joehoe!! Erretje ief bij het ontbijt! Wat een feest, hoe leuk kun je het maken bij je ontbijtje!? 😂😀🥚
Na ontbijt interactieve vaardigheden. We zijn nog een stukje doorgegaan over geweldloze communicatie. Leerzaam in ieder geval.
Marshall Rosenberg heeft deze manier van communiceren ontwikkeld en daarbij is aks hulpmiddel een module bedacht:
Bij “waarneming” neem je waar wat je ziet en hoort zonder daar een interpretatie aan toe te voegen, je zegt dus precies wat je ziet.
Bij “gevoelens” beschrijf je wat je in een situatie voelt, zonder dat je dit verbind met gedrag.
Bij “behoefte” moet je bij jezelf nagaan dat jouw behoeften worden veroorzaakt door wat jij voelt en niet door het gedrag van de ander.
Bij “verzoek” geef je aan wat je graag zou willen door middel van een positieve boodschap aan de ander, dus aangeven wat je wílt en niet wat je niet wílt.
Echt interessant en dit hebben we dan ik koppels in de groep met elkaar geoefend en besproken.
Door een situatie te schetsen waarbij je je onprettig hebt gevoeld de module toe te passen.
Weer wat geleerd!
Tijd voor een gekkigheidje.. na allerlei “serieus” bedachten leeuwin en ik dat we ook iets “niet serieus” mogen doen, ter compensatie.😄
Het eerste was zorgen dat we aangevinkt ✅ waren bij de wandeltherapie en vervolgens ons uit de voeten maken zodra we de kans zagen! Gelukt!! Wandelen geskipt!
Het tweede was springtouwen met de brandweerslang!! Dat was nog wel de leukste... alles eruit halen wat erin zit toch??!! 😂😂
Reuze gezellig hoor ... lekker precies 4 man sterk in de kapel .. grote leegtes op de bankjes en doodstil daar. Aan de andere kant wel relaxed.
Het draaiboek van het ochtendgebed heb ik in sneltreinvaart uitgelegd gekregen, leeuwin gaf mij de boekjes die ik nodig had.. zitten.. meedoen, liedje zingen en vooral veel luisteren.
Heb ik dat ook weer eens meegemaakt ...
Daarna makan2!! Woensdag, ei-dag!! Joehoe!! Erretje ief bij het ontbijt! Wat een feest, hoe leuk kun je het maken bij je ontbijtje!? 😂😀🥚
Na ontbijt interactieve vaardigheden. We zijn nog een stukje doorgegaan over geweldloze communicatie. Leerzaam in ieder geval.
Marshall Rosenberg heeft deze manier van communiceren ontwikkeld en daarbij is aks hulpmiddel een module bedacht:
Bij “waarneming” neem je waar wat je ziet en hoort zonder daar een interpretatie aan toe te voegen, je zegt dus precies wat je ziet.
Bij “gevoelens” beschrijf je wat je in een situatie voelt, zonder dat je dit verbind met gedrag.
Bij “behoefte” moet je bij jezelf nagaan dat jouw behoeften worden veroorzaakt door wat jij voelt en niet door het gedrag van de ander.
Bij “verzoek” geef je aan wat je graag zou willen door middel van een positieve boodschap aan de ander, dus aangeven wat je wílt en niet wat je niet wílt.
Echt interessant en dit hebben we dan ik koppels in de groep met elkaar geoefend en besproken.
Door een situatie te schetsen waarbij je je onprettig hebt gevoeld de module toe te passen.
Weer wat geleerd!
Tijd voor een gekkigheidje.. na allerlei “serieus” bedachten leeuwin en ik dat we ook iets “niet serieus” mogen doen, ter compensatie.😄
Het eerste was zorgen dat we aangevinkt ✅ waren bij de wandeltherapie en vervolgens ons uit de voeten maken zodra we de kans zagen! Gelukt!! Wandelen geskipt!
Het tweede was springtouwen met de brandweerslang!! Dat was nog wel de leukste... alles eruit halen wat erin zit toch??!! 😂😂
In spin de bocht gaat in... uit (brandweer)spuit de bocht gaat uit...😂😂✅
Dat hoort nou eenmaal een beetje als je op het internaat bent!
Straks komt mams weer, gaan we weer even iets leuks doen! Gezellig! Ik moet in ieder geval 3 kleine kadootjes voor de 3 Hezenbergverlaters kopen.. 2 leeuwinnen uit mijn groep en 1 leeuwin uit een andere groep. Met elkaar hebben we hier echt gezelschap aan elkaar gehad, ik zal hen best wel gaan missen.
Vanavond gaan we dan ook met een klein groepje Hattem in om patatjes te eten... gezellig!
Maar eerst.. wachten op mams!
Ja, mams is gearriveerd ... mét blessure, maar toch op bezoek! Lief van haar.
Ze heeft een zere spier in haar been, dus wandelen hebben we overgeslagen, maar lunchen was geen probleem!
Lekker kroketje voor moekie! Daar word ze groot en sterk van!! 😃
Saampjes hebben we een beetje geslenterd door Hattem en heb ik ook nog 3 kleine kadootjes kunnen scoren voor de 3 Hezenbergverlaters.
Best een gezellig middag gehad met mams. Ik voelde me wel super moe.. soort van doodop, maar dat kan best door slechte nachtrust komen.
Ik slaap al een aantal nachten heel slecht of eigenlijk bijna niet... knock-out pillen zijn uitgewerkt
.. helaas.
Geen enkele medicijnman is beschikbaar hier en ik moet dus wachten op volgende week.. dus voorlopig nog maar een poosje slapeloos. Grrr...
Daar ben ik niet echt gerust over, want ik wil niet nog eens nachten en nachten 0 uren slaap hebben, daar ga je namelijk rare dingen van doen.
Vanavond ben ik met 5 leeuwinnen patatjes gaan eten in Hattem.. weer even ontsnappen aan het internaat... was gezellig!
Hoewel ik nog steeds moe was, heb ik mezelf overschreeuwd door gezellig te doen en mee gaan in de flow... terwijl ik me eerlijk gezegd niet happy voelde, maar beter grappig en gek meedoen dan sip in een dip.
Vermijding voor de zoveelste keer..
Helaas blijkt steeds weer dat het “mooi weer” spelen erg veel energie kost.. en ik vervolgens doodmoe in mijn kamer belandde s’avonds.
Blog schrijven, met held appen, kadootjes inpakken en kaartjes schrijven voor de 3 leeuwinnen.. en verder uitgeblust... dus mandi en mijn mandje in..
Morgen komt Brenda!! Gezellig!! Leuk om naar uit te kijken, maar moet me wel even zien op te laden... dus klop ik nu af!
Good night! 😘✅😇
dinsdag 27 november 2018
Nona, beeldig, baldadigheid en kwe lapis en spekkoek
Vandaag een date met Nona, om 11:15. Ik kon dus lekker rustig opstarten.. ook wel eens fijn alleen ontbijt was mislukt, ik was te laat!
Goed gesprek gehad met Nona, maar ook weer pittig.. bijna als sambel, maar toch iets anders..
Ik heb mijn huiswerkopdracht met haar besproken. Zaterdag heb ik op 3 momenten van de dag even “stil gestaan” bij het alleen in huis zijn. Ik moest aandacht geven aan wat ik voel als ik thuis ben en wat ik nodig zou hebben op dat moment.
Die opdracht had ik gemaakt, ‘s morgens, begin van de middag en in de avond. Best lastig om te bedenken wat ik voel, omdat ik daar soms moeite mee heb. En helemaal lastig om te bedenken wat ik nodig zou kunnen hebben om me iets beter te kunnen voelen.
Gevoelens en behoeften zijn voor mij erg lastig te benoemen, maar met behulp van 2 lijstjes waar gevoelens en behoeften op staan geschreven lukt het wel een beetje.
Ook heb ik met Nona besproken hoe ik om ga met hoe soms mensen dingen tegen me zeggen die mij raken of pijn doen.
Meestal vergoedelijk ik de woorden van de ander, “misschien een slechte dag” of “ze bedoelt het goed en heeft echt wel goede intentie”, of “het is onwetendheid” etc..
Nona vind dat dat niet de beste manier is, ik hoef nl. niet iets “in te vullen” voor een ander, maar zou beter kunnen vragen waarom iemand zoiets tegen me zegt, of wat die persoon daar precies mee bedoelt .. en eerlijk zeggen dat het voor mij niet prettig overkomt of dat het me niet helpt.. en dat het me raakt. (Ik hoor heldin praten 🙂😇... misschien is Nona toch wel een goede psychologe)
Daar zal ik ook mee moeten oefenen.. want ik praat vrij gemakkelijk dingen weer goed.. maar daardoor cijfer ik mezelf weg en heb ik nog steeds geen duidelijkheid. Wanneer ik “invul” voor een ander, luister ik niet naar mijn eigen behoeften en laat ik uiteindelijk een beetje over me heen lopen. Okay .. oefenen dus.. er zijn hier mensen genoeg om mee te oefenen. Aldus huiswerk.. hup.. aan de slag ermee..
Met bonkend hoofd, Nona’s schuld natuurlijk..😂, stroom ik gelijk door naar de lunch.. voeder tijd... ellendig... ik ga daar zitten, maar eet eigenlijk nooit echt mee.. VAG ruikt naar LUMC.. weeïg en stoffig... drooggekookte aardappels🤢, doorgekookte groenten (slap en muf) 🤢 en onherkenbaar vlees🤢. Bah... niet voor mij..
Na lunch hadden we beeldende therapie. Ook weer pittig en ik heb vandaag 3 leeuwinnen uit mijn groep aan het huilen gekregen! Zo... doe dat maar eens na.. was zéker niet mijn bedoeling en heb me er ook bezwaard om gevoeld... helaas blijkt dat soms zo te gaan.
De opdracht was een horizontale lijn op een vel papier te zetten en vervolgens moesten we boven de lijn dingen tekenen zoals je jezelf laat zien aan anderen en onder de lijn wat je in werkelijkheid doet/voelt. Én... geef het EERLIJK weer.. , dus maak het niet mooier dan het is.
mmm.. makkie.. want dat weet ik wel van mezelf.
Dit is het geworden, ik heb de tekening bewerkt met een blurring effect, omdat het niet zo fraai was wat onder de lijn staat. Ik heb ook niets getekend, maar tekst weergegeven.. (mijn tekenkwaliteiten zijn niet zo sterk 🙈😂)
Boven de lijn wil ik wel zeggen: vrolijk doen, mensen helpen, vergoelijken, tranen weglachen.
Onder de lijn was echt niet zo mooi, maar ik moest EERLIJK opschrijven en dat heb ik dan ook gedaan. Tja, haar eigen schuld.. anders had ik het waarschijnlijk milder omschreven.
Tijdens de nabespreking heb ik blijkbaar het een en ander losgemaakt bij mijn groepsgenoten.. en voor ik het wist had ik allemaal huilende leeuwinnen om me heen.. 🦁🦁🦁.. jeetje.. ik schrok ervan, dat was echt niet mijn bedoeling..de huilende leeuwinnen vonden enige herkenning en voelde dus mee met mij.. en namen het mij gelukkig niet kwalijk.
erg lief en empathisch, maar het maakte bij mij ook een beetje schuldgevoel los. Soms blijkt dus echt eerlijk zijn ook een beetje shockerend. Ik zei al tegen de therapeute: “Je wilde eerlijkheid .. moet je
zien wat er gebeurd .... jouw schuld..😉😫”
Nou... soms gaat therapie dus zó.. en kan het echt wel eens heel heftig zijn, dat gebeurde dus vandaag.
Advies... toch eerlijk blijven met de “beeldige” opdrachten, ookal was het vandaag niet echt “beeldig”.
Zware dag vandaag vond ik.. pittig en vermoeiend.. vanavond maar even iets lolligs en “luchtigs” gaan doen hoor.. 😨
Ik heb al samen met leeuwin vandaag iets “luchtigs” gedaan. Er stond een vrachtwagen bij het internaat en de laadklep was open.. há .. idee... 💡, mogen we niet even 1 keertje op de klep gaan staan en met de bedieningsknop ons ern keer naar boven en weer naar beneden laten gaan ??
De vrachtwagenmannen vonden dat goed.. dus hup.. op de klep... bzzzzz... naar boven.. én bzzzz... weer naar beneden!! Haha .. gekkies.. dát hebben we ook eens een keertje gedaan! ✅
De vrachtwagenmannen schatte ons 12 jaar.. hihihi.. liever dát, dan 112!! 😂
Met 3 leeuwinnen zijn we na het eten een wandelingetje gaan maken.. even hoofd leeg en super spannend in het donker door het bos wandelen.
Maar... eerst even de brandtrap op bij het “landhuis”, we lopen er tenslotte toch langs!
Nog steeds in onze 12-jarige rol, melig als een zak müsli zijn we naar boven gerent en ook weer naar beneden ...
Wat een suffe lol... maar toch gelachen met elkaar..
Verder ons redelijk goed gedragen, heus wel... alleen nog 1 stout dingetje gedaan...
tijdens de boswandeling op de weg terug zagen we bij een grote villa een trampoline in de tuin.. de tuin was open, de gordijnen voor het raam waren dicht en de trampoline lag letterlijk ons te roepen!!
Kom.. ff springen.. zien ze niet.. is toch leuk om even te doen.. zomaar.. we maken heus niks stuk hoor..
Zielig ook om eerst te vragen of het mág (even trampoline springen), moeten die mensen helemaal
van de bank af en naar de voordeur lopen en het is een mega groot huis, dus dat is echt een eind lopen voor hen. Nee... dat doen we ze niet aan.. we gaan gewoon even snel springen en dan weer door!
Ik hoop dat het een beetje te zien is, het heeft ons 3 pogingen van video-opname gekost, dus 3 keer gesprongen .. 😂😂
Dit was ook dikke lol én lekker stout én lekker baldadig !! Ze zullen weten dat we hier geweest zijn ook.. 🤣.
S’ avonds hebben we afgesloten met thee bij de openhaard en spekkoek en kwe lapis die ik van Roger en Sam had meegekregen!
De leeuwen en leeuwinnen vonden het lekker! (Ik had niet anders verwacht, het is ook super lekker!)
Ook nog met lieve held geappt, dat doet me ook altijd goed! Daar krijg ik weer goede hoop van. Zelfs als hij ontzettend druk is met veel belangrijkere dingen, dan maakt hij toch nog tijd voor mij.. bijzonder.. Thanx lieve held!
Zo is de dag voorbij gevlogen.. nog een onverwacht berichtje dat morgen mijn moeder nog een keertje langs wilt konen... lief van haar! Dus... lunch skippen op het internaat en lekker met moekie op stap!
Geregeld!
Morgenochtend ga ik een keertje naar de kapel dienst. Met de leeuwinnen die deze week de Hezenberg gaan verlaten. (Afscheidsfeestje in de kapel 😇🙏🏽😃)
Goed gesprek gehad met Nona, maar ook weer pittig.. bijna als sambel, maar toch iets anders..
Ik heb mijn huiswerkopdracht met haar besproken. Zaterdag heb ik op 3 momenten van de dag even “stil gestaan” bij het alleen in huis zijn. Ik moest aandacht geven aan wat ik voel als ik thuis ben en wat ik nodig zou hebben op dat moment.
Die opdracht had ik gemaakt, ‘s morgens, begin van de middag en in de avond. Best lastig om te bedenken wat ik voel, omdat ik daar soms moeite mee heb. En helemaal lastig om te bedenken wat ik nodig zou kunnen hebben om me iets beter te kunnen voelen.
Gevoelens en behoeften zijn voor mij erg lastig te benoemen, maar met behulp van 2 lijstjes waar gevoelens en behoeften op staan geschreven lukt het wel een beetje.
Ook heb ik met Nona besproken hoe ik om ga met hoe soms mensen dingen tegen me zeggen die mij raken of pijn doen.
Meestal vergoedelijk ik de woorden van de ander, “misschien een slechte dag” of “ze bedoelt het goed en heeft echt wel goede intentie”, of “het is onwetendheid” etc..
Nona vind dat dat niet de beste manier is, ik hoef nl. niet iets “in te vullen” voor een ander, maar zou beter kunnen vragen waarom iemand zoiets tegen me zegt, of wat die persoon daar precies mee bedoelt .. en eerlijk zeggen dat het voor mij niet prettig overkomt of dat het me niet helpt.. en dat het me raakt. (Ik hoor heldin praten 🙂😇... misschien is Nona toch wel een goede psychologe)
Daar zal ik ook mee moeten oefenen.. want ik praat vrij gemakkelijk dingen weer goed.. maar daardoor cijfer ik mezelf weg en heb ik nog steeds geen duidelijkheid. Wanneer ik “invul” voor een ander, luister ik niet naar mijn eigen behoeften en laat ik uiteindelijk een beetje over me heen lopen. Okay .. oefenen dus.. er zijn hier mensen genoeg om mee te oefenen. Aldus huiswerk.. hup.. aan de slag ermee..
Met bonkend hoofd, Nona’s schuld natuurlijk..😂, stroom ik gelijk door naar de lunch.. voeder tijd... ellendig... ik ga daar zitten, maar eet eigenlijk nooit echt mee.. VAG ruikt naar LUMC.. weeïg en stoffig... drooggekookte aardappels🤢, doorgekookte groenten (slap en muf) 🤢 en onherkenbaar vlees🤢. Bah... niet voor mij..
Na lunch hadden we beeldende therapie. Ook weer pittig en ik heb vandaag 3 leeuwinnen uit mijn groep aan het huilen gekregen! Zo... doe dat maar eens na.. was zéker niet mijn bedoeling en heb me er ook bezwaard om gevoeld... helaas blijkt dat soms zo te gaan.
De opdracht was een horizontale lijn op een vel papier te zetten en vervolgens moesten we boven de lijn dingen tekenen zoals je jezelf laat zien aan anderen en onder de lijn wat je in werkelijkheid doet/voelt. Én... geef het EERLIJK weer.. , dus maak het niet mooier dan het is.
mmm.. makkie.. want dat weet ik wel van mezelf.
Dit is het geworden, ik heb de tekening bewerkt met een blurring effect, omdat het niet zo fraai was wat onder de lijn staat. Ik heb ook niets getekend, maar tekst weergegeven.. (mijn tekenkwaliteiten zijn niet zo sterk 🙈😂)
Boven de lijn wil ik wel zeggen: vrolijk doen, mensen helpen, vergoelijken, tranen weglachen.
Onder de lijn was echt niet zo mooi, maar ik moest EERLIJK opschrijven en dat heb ik dan ook gedaan. Tja, haar eigen schuld.. anders had ik het waarschijnlijk milder omschreven.
Tijdens de nabespreking heb ik blijkbaar het een en ander losgemaakt bij mijn groepsgenoten.. en voor ik het wist had ik allemaal huilende leeuwinnen om me heen.. 🦁🦁🦁.. jeetje.. ik schrok ervan, dat was echt niet mijn bedoeling..de huilende leeuwinnen vonden enige herkenning en voelde dus mee met mij.. en namen het mij gelukkig niet kwalijk.
erg lief en empathisch, maar het maakte bij mij ook een beetje schuldgevoel los. Soms blijkt dus echt eerlijk zijn ook een beetje shockerend. Ik zei al tegen de therapeute: “Je wilde eerlijkheid .. moet je
zien wat er gebeurd .... jouw schuld..😉😫”
Nou... soms gaat therapie dus zó.. en kan het echt wel eens heel heftig zijn, dat gebeurde dus vandaag.
Advies... toch eerlijk blijven met de “beeldige” opdrachten, ookal was het vandaag niet echt “beeldig”.
Zware dag vandaag vond ik.. pittig en vermoeiend.. vanavond maar even iets lolligs en “luchtigs” gaan doen hoor.. 😨
Ik heb al samen met leeuwin vandaag iets “luchtigs” gedaan. Er stond een vrachtwagen bij het internaat en de laadklep was open.. há .. idee... 💡, mogen we niet even 1 keertje op de klep gaan staan en met de bedieningsknop ons ern keer naar boven en weer naar beneden laten gaan ??
De vrachtwagenmannen vonden dat goed.. dus hup.. op de klep... bzzzzz... naar boven.. én bzzzz... weer naar beneden!! Haha .. gekkies.. dát hebben we ook eens een keertje gedaan! ✅
De vrachtwagenmannen schatte ons 12 jaar.. hihihi.. liever dát, dan 112!! 😂
Met 3 leeuwinnen zijn we na het eten een wandelingetje gaan maken.. even hoofd leeg en super spannend in het donker door het bos wandelen.
Maar... eerst even de brandtrap op bij het “landhuis”, we lopen er tenslotte toch langs!
Nog steeds in onze 12-jarige rol, melig als een zak müsli zijn we naar boven gerent en ook weer naar beneden ...
Verder ons redelijk goed gedragen, heus wel... alleen nog 1 stout dingetje gedaan...
tijdens de boswandeling op de weg terug zagen we bij een grote villa een trampoline in de tuin.. de tuin was open, de gordijnen voor het raam waren dicht en de trampoline lag letterlijk ons te roepen!!
Kom.. ff springen.. zien ze niet.. is toch leuk om even te doen.. zomaar.. we maken heus niks stuk hoor..
Zielig ook om eerst te vragen of het mág (even trampoline springen), moeten die mensen helemaal
van de bank af en naar de voordeur lopen en het is een mega groot huis, dus dat is echt een eind lopen voor hen. Nee... dat doen we ze niet aan.. we gaan gewoon even snel springen en dan weer door!
Dit was ook dikke lol én lekker stout én lekker baldadig !! Ze zullen weten dat we hier geweest zijn ook.. 🤣.
S’ avonds hebben we afgesloten met thee bij de openhaard en spekkoek en kwe lapis die ik van Roger en Sam had meegekregen!
Ook nog met lieve held geappt, dat doet me ook altijd goed! Daar krijg ik weer goede hoop van. Zelfs als hij ontzettend druk is met veel belangrijkere dingen, dan maakt hij toch nog tijd voor mij.. bijzonder.. Thanx lieve held!
Zo is de dag voorbij gevlogen.. nog een onverwacht berichtje dat morgen mijn moeder nog een keertje langs wilt konen... lief van haar! Dus... lunch skippen op het internaat en lekker met moekie op stap!
Geregeld!
Morgenochtend ga ik een keertje naar de kapel dienst. Met de leeuwinnen die deze week de Hezenberg gaan verlaten. (Afscheidsfeestje in de kapel 😇🙏🏽😃)
maandag 26 november 2018
Super sip..
Hoe lastig blijkt toch de overgang van Hezenberg naar weer thuis.
Gelukkig ben ik vrijdagavond naar Saskia gegaan en heb ik bij haar een pizza-avondje gehad en hebben we lekker tv gekeken en bijgekletst en gewoon een chill avondje gehad. Fijn, want vrijdagavond vind ik ellendig om alleen thuis te zijn als ik net uit het internaat kom.
Zelfs als ik heel graag naar huis ga, blijkt het toch een stuk lastiger te zijn dan ik had gehoopt.
Goede plannen en strategieën voor thuis lijken makkelijker bedacht dan uitgevoerd. Ik heb mijn wekkerstrategie (door held bedacht) uitgevoerd om op te staan en thuis aan de dag te beginnen!
Het is gelukt.. ik ben opgestaan.. en 3 wekkers uitgemaakt, waarvan de laatste bij het koffieapparaat, en ben een soort van gestart aan de dag.
Wasjes gedraaid, huiswerk een beetje gedaan en de dag een beetje voortgekabbeld. Wel super lastig en rot vond ik het.. en kwam moeilijk op gang.. gewoon een ellendig gevoel en eenzaampjes. Ben ook niet de deur uit geweest en heb de hele dag in pj’s en slofjes rondgeslenterd. Pas einde middag gaan douchen... slap dus.. en suf..
Alleen een dag doorbrengen, zonder te “begraven” is een lastige klus. Als ik me begraaf, dan hoef ik niks, dan kan ik me overal aan onttrekken en hoef ik geen deel te nemen aan de dag.... maar... dat is niet de bedoeling, dat is “vermijden” en weglopen voor alles “wat is”.
Waarom is het toch zo lastig om “aan te gaan” en “het te laten zijn voor wat het is” en “het leuk maken voor je zelf ?”.
Gewoonweg omdat het is wat het is... terwijl het helemaal niet leuk is nu...
Toch gedaan en het voelde vooral eenzaam, leeg en verloren... dus dat moet ik dan zo maar ervaren???
En waarschijnlijk door vaker te doen, gaat het wennen of zo?? En voelt het misschien minder zwaar... heel lastig om te geloven dat het ooit beter gaat worden, vooral omdat het zo niet voelt, althans ík voel het niet zo.
Vertrouwen hebben in mezelf en geloven in mezelf .. ook zoiets, want hoe doe ik dat?? Ik kan pas geloven in mezelf als iemand die heel belangrijk voor me is zegt dat-ie in me gelooft, want dan geloof ik die persoon en dat geeft mij vertrouwen. Maar dan stel ik me ook afhankelijk op, ook weer niet handig.... waarom blijft dit dan zo’n lastig iets. En ondertussen voel ik me echt sip en maak ik me zorgen over straks na de Hezenberg .. maar dat is pas dán.. na 3 weken, nu nog niet, dus in het nu blijven..
Zaterdagavond bij Sammie en Roger gelogeerd.. en zondag met hen mee geweest met de foodtruck! Echt leuk weer! Lieve Gaston en Brenda ook daar gezien!! Fijn was dat, om weer een beetje bijgekletst te hebben!! En Brenda gaat mij waarschijnlijk opzoeken komende donderdag! Zo lief ook van haar!! Ik hoop dat dat door gaat!😀💙
In ieder geval heeft zondag de zaterdag weer een beetje goed gemaakt! Daar ben ik blij om, want met Roger en Sammie kan ik lekker even alles achter me laten en me mee laten nemen in de flow van foodtruck, gezellige sfeer en fijn publiek om ons heen!
Eindelijk dan een foto gemaakt met Ricky Risolles... alleen die moet Roger nog doorsturen.. maar als ik ‘m heb, zet ik ‘m op mijn blog! 🙂
En dan is het weer maandag.. een zwaar gevoel in mijn maag.. echt een beetje sip-achtig. Het liefste zou ik gewoon lekker niet gaan.. maar dat is onzin toch.. ik gá.. want ik doe dit voor een goed doel.
Dus hup.. stel je niet aan en gá!
Taxi kwam een beetje laat, maar gelukkig kwam ik nét op tijd binnen voor mijn eerste therapie vandaag.
10:58 gearriveerd en 11:00 therapie, ACT.
We hebben nog een keertje defusie besproken. Het loskoppelen van je gedachten.
Lastige opdracht vind ik... “je gedachten loskoppelen”, vooral als ik me vaak zo leeg en “nom” of verdoofd voel. En dan lijkt het of er geen gedachten zijn.
Wel is de gedachte die heel vaak door mijn hoofd gaat, de vraag: “waarom is Robert er niet meer?”.
Op de een of andere manier week mijn gedachte een beetje af van wat de anderen uit mijn groep als gedachten hebben.
Daarom ook de vraag van de therapeut of dit iets is wat mij erg bezig houd. En dan begint de ellende .. ik was al sip en dan word er ook nog eens doorgevraagd over wat er bij mij speelt. Dan gaat het dus ineens over mij.. en dan knak... dan houd ik het niet droog.. super verdrietig kan ik dan worden en dit keer kreeg ik het ook niet meer helemaal goed .. huilebalk ..
En tjee zèg.. blijkbaar iets gevoeld... pijn en verdriet en alsof ik dingen weer herbeleef.
Toch niet helemaal van steen denk ik. Maar wel gelijk de rest van de dag sip.. bah.. vervelend.
Nou ja, vooruit dan maar, daarom zit ik tenslotte ook hier.
Zo sluimerde sipheid vandaag de hele dag een beetje door
.
Bij PMT kon ik wel weer even herpakken en “gewoon” doen, althans, me beter voor doen dan ik me voelde. Voor eventjes dan, want na PMT zat het er gewoon weer.
Na het eten ben ik met 3 leeuwinnen een drankje gaan doen in Hattem, op het terras van Banka onder de terrasheater .. gezellig met warme chocomelk met slagroom, een Bailey’s en een Whisky én macarons!
Echt gezellig even, maar nog steeds een sip gevoel..
Een van de leeuwinnen, zij is deze week met nog 2 lieve andere leeuwinnen voor het laatst, had een afscheidskadootje gekocht voor ons! Echt super lief en attent! Had ze helemaal niet hoeven doen en daarom ook zo lief!
Echt een heel schattig tasje met super lieve kadootjes erin! Echt een beetje verwend..
We hebben een gezellig avond gehad.. niet laat gemaakt, maar precies leuk eventjes.
En ondanks dat het leuk was, voelde ik me nog steeds sip.. alsof er een sluier van somberheid over me heen hangt.
Wij, de 4 leeuwinnen hebben nog even thee gedronken toen we weer terug waren, gekletst en wat persoonlijke verhalen gedeeld met elkaar. Bijzonder om zulke momentjes te hebben.. want dat zijn onze meest kwetsbare kanten en die weten we meestal heel goed weg te stoppen of weg te lachen. Vanavond niet.. we hebben echt wat “dingetjes” gedeeld met elkaar.. en dat was ook weer mooi..
We leren mét en van elkaar en in al onze eigen persoonlijke “problematiek” kunnen we elkaar ook nog tot steun zijn. 🙂🙏🏽
Ik heb ook nog een poosje met mijn held geappt! Daar kan ik ook echt alles mee delen! Dat is ook super fijn, hoewel ik me ook wel eens bezwaard voel. En toch.... is hij er.. held ! Blij met held!! 🙂
Hopelijk heb ik morgen een betere dag.. vandaag was in ieder geval een super sippe dag. 😔
Gelukkig ben ik vrijdagavond naar Saskia gegaan en heb ik bij haar een pizza-avondje gehad en hebben we lekker tv gekeken en bijgekletst en gewoon een chill avondje gehad. Fijn, want vrijdagavond vind ik ellendig om alleen thuis te zijn als ik net uit het internaat kom.
Zelfs als ik heel graag naar huis ga, blijkt het toch een stuk lastiger te zijn dan ik had gehoopt.
Goede plannen en strategieën voor thuis lijken makkelijker bedacht dan uitgevoerd. Ik heb mijn wekkerstrategie (door held bedacht) uitgevoerd om op te staan en thuis aan de dag te beginnen!
Het is gelukt.. ik ben opgestaan.. en 3 wekkers uitgemaakt, waarvan de laatste bij het koffieapparaat, en ben een soort van gestart aan de dag.
Wasjes gedraaid, huiswerk een beetje gedaan en de dag een beetje voortgekabbeld. Wel super lastig en rot vond ik het.. en kwam moeilijk op gang.. gewoon een ellendig gevoel en eenzaampjes. Ben ook niet de deur uit geweest en heb de hele dag in pj’s en slofjes rondgeslenterd. Pas einde middag gaan douchen... slap dus.. en suf..
Alleen een dag doorbrengen, zonder te “begraven” is een lastige klus. Als ik me begraaf, dan hoef ik niks, dan kan ik me overal aan onttrekken en hoef ik geen deel te nemen aan de dag.... maar... dat is niet de bedoeling, dat is “vermijden” en weglopen voor alles “wat is”.
Waarom is het toch zo lastig om “aan te gaan” en “het te laten zijn voor wat het is” en “het leuk maken voor je zelf ?”.
Gewoonweg omdat het is wat het is... terwijl het helemaal niet leuk is nu...
Toch gedaan en het voelde vooral eenzaam, leeg en verloren... dus dat moet ik dan zo maar ervaren???
En waarschijnlijk door vaker te doen, gaat het wennen of zo?? En voelt het misschien minder zwaar... heel lastig om te geloven dat het ooit beter gaat worden, vooral omdat het zo niet voelt, althans ík voel het niet zo.
Vertrouwen hebben in mezelf en geloven in mezelf .. ook zoiets, want hoe doe ik dat?? Ik kan pas geloven in mezelf als iemand die heel belangrijk voor me is zegt dat-ie in me gelooft, want dan geloof ik die persoon en dat geeft mij vertrouwen. Maar dan stel ik me ook afhankelijk op, ook weer niet handig.... waarom blijft dit dan zo’n lastig iets. En ondertussen voel ik me echt sip en maak ik me zorgen over straks na de Hezenberg .. maar dat is pas dán.. na 3 weken, nu nog niet, dus in het nu blijven..
Zaterdagavond bij Sammie en Roger gelogeerd.. en zondag met hen mee geweest met de foodtruck! Echt leuk weer! Lieve Gaston en Brenda ook daar gezien!! Fijn was dat, om weer een beetje bijgekletst te hebben!! En Brenda gaat mij waarschijnlijk opzoeken komende donderdag! Zo lief ook van haar!! Ik hoop dat dat door gaat!😀💙
In ieder geval heeft zondag de zaterdag weer een beetje goed gemaakt! Daar ben ik blij om, want met Roger en Sammie kan ik lekker even alles achter me laten en me mee laten nemen in de flow van foodtruck, gezellige sfeer en fijn publiek om ons heen!
Eindelijk dan een foto gemaakt met Ricky Risolles... alleen die moet Roger nog doorsturen.. maar als ik ‘m heb, zet ik ‘m op mijn blog! 🙂
En dan is het weer maandag.. een zwaar gevoel in mijn maag.. echt een beetje sip-achtig. Het liefste zou ik gewoon lekker niet gaan.. maar dat is onzin toch.. ik gá.. want ik doe dit voor een goed doel.
Dus hup.. stel je niet aan en gá!
Taxi kwam een beetje laat, maar gelukkig kwam ik nét op tijd binnen voor mijn eerste therapie vandaag.
10:58 gearriveerd en 11:00 therapie, ACT.
We hebben nog een keertje defusie besproken. Het loskoppelen van je gedachten.
Lastige opdracht vind ik... “je gedachten loskoppelen”, vooral als ik me vaak zo leeg en “nom” of verdoofd voel. En dan lijkt het of er geen gedachten zijn.
Wel is de gedachte die heel vaak door mijn hoofd gaat, de vraag: “waarom is Robert er niet meer?”.
Op de een of andere manier week mijn gedachte een beetje af van wat de anderen uit mijn groep als gedachten hebben.
Daarom ook de vraag van de therapeut of dit iets is wat mij erg bezig houd. En dan begint de ellende .. ik was al sip en dan word er ook nog eens doorgevraagd over wat er bij mij speelt. Dan gaat het dus ineens over mij.. en dan knak... dan houd ik het niet droog.. super verdrietig kan ik dan worden en dit keer kreeg ik het ook niet meer helemaal goed .. huilebalk ..
En tjee zèg.. blijkbaar iets gevoeld... pijn en verdriet en alsof ik dingen weer herbeleef.
Toch niet helemaal van steen denk ik. Maar wel gelijk de rest van de dag sip.. bah.. vervelend.
Nou ja, vooruit dan maar, daarom zit ik tenslotte ook hier.
Zo sluimerde sipheid vandaag de hele dag een beetje door
.
Bij PMT kon ik wel weer even herpakken en “gewoon” doen, althans, me beter voor doen dan ik me voelde. Voor eventjes dan, want na PMT zat het er gewoon weer.
Na het eten ben ik met 3 leeuwinnen een drankje gaan doen in Hattem, op het terras van Banka onder de terrasheater .. gezellig met warme chocomelk met slagroom, een Bailey’s en een Whisky én macarons!
Echt gezellig even, maar nog steeds een sip gevoel..
Echt een heel schattig tasje met super lieve kadootjes erin! Echt een beetje verwend..
En ondanks dat het leuk was, voelde ik me nog steeds sip.. alsof er een sluier van somberheid over me heen hangt.
Wij, de 4 leeuwinnen hebben nog even thee gedronken toen we weer terug waren, gekletst en wat persoonlijke verhalen gedeeld met elkaar. Bijzonder om zulke momentjes te hebben.. want dat zijn onze meest kwetsbare kanten en die weten we meestal heel goed weg te stoppen of weg te lachen. Vanavond niet.. we hebben echt wat “dingetjes” gedeeld met elkaar.. en dat was ook weer mooi..
We leren mét en van elkaar en in al onze eigen persoonlijke “problematiek” kunnen we elkaar ook nog tot steun zijn. 🙂🙏🏽
Ik heb ook nog een poosje met mijn held geappt! Daar kan ik ook echt alles mee delen! Dat is ook super fijn, hoewel ik me ook wel eens bezwaard voel. En toch.... is hij er.. held ! Blij met held!! 🙂
Hopelijk heb ik morgen een betere dag.. vandaag was in ieder geval een super sippe dag. 😔
donderdag 22 november 2018
Fiets... Friet... en (F)Vos
Vandaag gestart met beeldende therapie.. die goede, maar zo irritant lastige therapie.
Beginnen met die aandachtsoefening .. die zit ik uit.. lukt niet en is niet geschikt voor mij.. Nona vind dat niet erg.. ik mag deze oefening een soort van voorbij laten gaan, zo lang ik me naar gedraag en de anderen niet stoor. Geen probleem.. ik houd me stil.. het is gelukkig maar even. Terwijl de groep waarneemt, zonder te oordelen etc.. etc.. houd ik de klok in de gaten en tel de ongeveer 7 minuten af.
Hup.. voorbij, kom maar op met die opdracht.
We moesten een cirkel op papier tekenen met daarin een mens-figuur.. en daarbij eventueel waarmee je in verbinding stond of wat voor jou beeldend was om erbij te tekenen, wat voel je erbij en wat heb je er verder bij nodig. Materiaal: 1 potlood, een blikje met kleurtjes, een puntenslijper en een gum.. 😖
Poeh hé... weer zo lastig.. hoe doe je dat toch?? Ik zie en voel daar niks bij.. geen enkel beeld in mijn hoofd. Blanco... nul.. leeg...
Simpel houden dan maar, een cirkel met een mensfiguur.. mmmm... na 10 minuten stom staren naar mijn vel papier nam ik een beslissing.
Eerst maar 2x dubbel vouwen.. dat vel vond ik veel te groot. En dan maar ern cirkel met mens-figuur. Hoe moeilijk kan het zijn??!! Zo vervelend dat er geen beeld in mijn hoofd komt. 😖
Uiteindelijk werd dit het:
Klein gehouden en simpel én kleurloos ... totaal geflopt. Té stom.. vond ik.
Met de nabespreking mijn uitleg. Eerlijk aangegeven dat ik blokkeer, er geen gevoel of beeld bij heb en er niet meer uit kwam dan dit. Zodra de therapeute mij vroeg wat dat met me deed barste ik in tranen uit, terwijl ik nog steeds breed bleef glimlachen.. en mompelde dat het niet erg was.
Zij gaf mij gelijk een compliment en vond het een goed besluit om mijn vel papier kleiner te maken, op die manier heb ik blijkbaar de opdracht voor mezelf overzichtelijker gemaakt. Hoewel ik waarschijnlijk mezelf soms een beetje wil laten verdwijnen.. doordat de mens-figuur klein was getekend en een kleine cirkel er omheen zou kunnen duiden om mezelf geen ruimte te gunnen. En blijkbaar vind ik het lastig om kleur te geven aan mijn leven, omdat ik alles grijs heb gehouden.
Tja.. klinkt wel herkenbaar.. en dus ook weer confronterend! En toch vond de therapeute dat ik een stapje had gezet, ik heb mij niet beter voorgedaan dan ik me voelde op dat moment en mijn masker een beetje laten zakken .. dus dat is toch weer iets..
Na beeldend had ik gelijk aansluitend een gesprek met Nona. Ik heb haar trots verteld dat ik mijn “begraafmomenten” getekkeld had.
Dinsdag naar Hattem gefietst met leeuwin, woensdag met moekie op stap geweest .. dus geen tijd gehad om me te verstoppen. Ik heb me wel door moe gevoeld, maar heb er niet aan toegegeven.
Ik was al blij, goed gedaan toch?? Nona was maar half trots.. natuurlijk vond ze het wel goed van me, maar.... (Nona heeft altijd wel een maar..) zou ik ook op stap zijn gegaan als leeuwin bijvoorbeeld niet had gekund en als mijn moeder niet was gekomen????
Tja.. jeetje... dat weet ik ook niet zeker... ik was waarschijnlijk wel even naar Hattem gegaan, vanwege mijn verrotte laarsjes en het kopen van kaartjes voor de Hezenberg-verlaters, maar vermoedelijk had ik alleen dát gedaan en dan vlug terug.
Nona is niet snel helemaal tevreden hoor ... want is het dan ook niet vermijden?? Als ik op mijn kamer was gebleven, dat ik dan het “alleen zijn” aangegaan, of was ik me toch gaan begraven??
Dus ja, goed dat ik actief ben geweest en in beweging, maar het leek ook wel een beetje op vluchten..
Het is ook niet gauw goed ook hè.. maar wel half goed! 🙂
Heb haar ook verteld van mijn (door held ingefluisterde) structuur strategie, de wekkers thuis neer zetten en aflaten gaan met oorverdovend en irritant-gruwelijk geluid om beter aan mijn dag te starten.
Ik kreeg een zuinige goedkeuring.. zij denkt dat de verleiding te groot zal zijn om de wekkers uit te maken en terug in bed te kruipen...😫 hoe toch zij??? Maar goed, ik moet het maar zelf gaan ondervinden zei ze. “Oefen er maar mee” zei ze stellig..
De volgende opdracht van Nona is om bewust de “alleen momenten” te gaan ervaren.. ofwel “aan te gaan” als ik dit weekend thuis ben. Op 3 momenten van de dag een poosje stil te zitten, en het “alleen zijn” thuis te ervaren, te benoemen wat ik voel en waar mijn behoeften liggen. Hoeft niet lang te zijn, maar gewoon een poosje. Mijn gevoelens en behoeften moet ik dan noteren. En ik mag geen tv aanzetten, geen muziekje opzetten en niet mijn mobiel in de buurt hebben.
Dus stil zitten in mijn up.
In mijn oren klinkt het debiel.. of gek, maar Nona zal wel weten wat ze zegt, dus ga ik dat maar gewoon doen. Mijn schrijfopdracht blijft ook nog bestaan, dus daar ga ik ook mee verder.. proberen althans. 😬 Genoeg te doen dus komende zaterdag.
En wat verder... ook weer even iets “luchtigs” gedaan! Ik ben met 2 leeuwinnen naar Hattem geweest! Ik met 1 leeuwin op de Fiets en de andere leeuwin was net de auto gegaan. Lekker lunch geskipt en met ons drieën ons te buit gegaan aan veel Friet met lekker veel mayonaise en belachelijk veel zout erop!! Há.. check!!✅ goed gedaan, want terwijl wij dít hadden:
Werd er op het “internaat” spinazie gegeten met een groen hardgekookt ei, aardappels en een of ander vreemd, drooggebakken vleesje... uuuggghhhh.. nou, dat was echt wel balen dat we precies vandaag de lunch gemist hadden! 😝
Echt gezellig deze middag.. laarsjes opgehaald bij de hakkenbar, een beetje gewinkeld en gesnuffeld en als beloning lekker koffie gedronken op het terras onder de terrasheater!! Super gezellig even en tot onze verbazing barste het van de leeuwinnen in Hattem.. overal liepen ze.. gewoon los!! 😧 Hoe is het mogelijk!! Twee zijn er aangeschoven op het terras bij ons, verrassend leuke middag gehad met deze loslopende leeuwinnen!
Rond 15:00 waren we weer terug op het internaat.. mooi op tijd, want om 15:30 hebben we PMT.
Sport en spel.. snel spulletjes in mijn kamer gebracht, sportschoenen aan en verzamelen bij de kachel in de huiskamer... jeetje we gaan toch niet buiten hannesen ??? Het is super koud mán.
Nou.. dikke pech gehad, het was droog, dus we gingen gewoon naar buiten om sport en spel te doen.
Noordpool jas aan en vooruit maar dan.. 🥶🥶
Uiteindelijk was het best lollig.. ouderwets lijnbal gedaan en nog gelachen ook!
Na PMT is het al vlug weer voeder-tijd! Bel luiden, aanschuiven, bidden, eten, dankliedje zingen en weer wegwezen uit de zaal... romantischer dan dat word het echt niet. 😂😂
Samen met mijn branie-leeuwin ben ik nog lekker baldadig geweest na het eten! Super stout ook nog.
Vanmiddag waren er werklui bezig geweest om met een soort asvalt wat gaten op het pad te repareren.. zo netjes ook afgezet met pionnen ivm het uitharden.
Inmiddels al donker, dus dan durven wij altijd lekker veel meer!! 😁
Even testen of het asvalt nog een beetje zacht is... 🤓hihihi, want hoe leuk is het om er nog iets in te schrijven of krassen .. há... gelukt... nog niet droog.. en dus, saampjes er een vrolijk gezichtje in gemaakt!
Stelletje kleuters wij, naar lol voor 10!!! 😂😂 en nu maar hopen dat niemand er achter komt!
Wat kunnen we nog meer doen vanavond? Ja.. plan! Kijken of we misschien vanavond meneer (F)vos kunnen spotten bij het vossenhol. Dan hebben we wel de “vossengids-Leeuwin” voor nodig.
Zij vond goed, dus hup naar het vossenhol met nog 2 leeuwinnen sterk!
Kanonne, nog een behoorlijk stukkie lopen zeg, maar gelukkig had ik mijn wandelschoenen aan (lees enkellaarsjes met hak) dus dat kwam helemaal goed uit! 🙈 geen probleem hoor.. ik bagger wel mee door het bos in het pikke donker.
Als de “vossengids-leeuwin” er niet bij was geweest, hadden we het hol waarschijnlijk nooit gevonden.
En hoe gaaf is het dan, als je dan ineens in het bos, in het pikke donker geritsel hoort en plotseling deze ziet:
Allemachies... meneer de (F)vos!?!! Hoe gaaf is dat! Geweldig toch!! Een leeuwin en ik schrokken ons kapot van zijn geritsel .. hart in keel...😱
Offeeee... was het eigenlijk deze:
Okay.. goed .. het bleek geen vos, maar een gevaarlijke kat! Maar wel een hele grote hoor.. en hij maakte écht erg veel ritsel-lawaai! En het schrik effect was dan ook echt serieus! Een bos-kat. En die kunnen ook echt heel gevaarlijk zijn. Deze dan toevallig niet, maar in de regel zijn dit soort bosbeesten ook minstens zo gevaarlijk als een vos. Heus!☝🏼
Dit bosbeest heeft ons de hele weg achtervolgd, het bos door, terug over de dijk tot aan de voordeur van het internaat! Lieve bos-kat. Hij mocht helaas niet mee naar binnen. (Maarja, dit soort wilde bosbeesten zijn dan ook beslist geen huisdieren)😂
Ook weer een mooi verhaal geworden om straks aan de andere leeuwen en leeuwinnen te vertellen.
Later op de avond hadden we nog een soort afscheidsavondje voor de 5 Hezenberg-verlaters die morgen vertrekken.
We hadden versnaperingen, kaasjes en worstjes en sapjes en karaoke... en ohh jee wat een big-party!!
Sommige leeuwen en leeuwinnen gingen dan ook helemaal los!! Polonaise .. “hakken” op van die rot house-muziek...😖
Als mensen die buiten langs hadden gelopen hen hadden gezien, hadden ze zeker gedacht dat het allemaal “ mental cases” waren! 😂😂😂
De Hezenberg heeft zijn naam vanavond echt eer aan gedaan!
Ik ben na een poosje met gierende banden naar mijn kamer gegaan en mijn blog gaan schrijven.
Echt hoor ... sommige mensen hier zijn gewoon NIET NORMAAL!!! (zouden ze psychisch in de war zijn?)
Gelukkig morgen naar huis!
Na beeldend had ik gelijk aansluitend een gesprek met Nona. Ik heb haar trots verteld dat ik mijn “begraafmomenten” getekkeld had.
Dinsdag naar Hattem gefietst met leeuwin, woensdag met moekie op stap geweest .. dus geen tijd gehad om me te verstoppen. Ik heb me wel door moe gevoeld, maar heb er niet aan toegegeven.
Ik was al blij, goed gedaan toch?? Nona was maar half trots.. natuurlijk vond ze het wel goed van me, maar.... (Nona heeft altijd wel een maar..) zou ik ook op stap zijn gegaan als leeuwin bijvoorbeeld niet had gekund en als mijn moeder niet was gekomen????
Tja.. jeetje... dat weet ik ook niet zeker... ik was waarschijnlijk wel even naar Hattem gegaan, vanwege mijn verrotte laarsjes en het kopen van kaartjes voor de Hezenberg-verlaters, maar vermoedelijk had ik alleen dát gedaan en dan vlug terug.
Nona is niet snel helemaal tevreden hoor ... want is het dan ook niet vermijden?? Als ik op mijn kamer was gebleven, dat ik dan het “alleen zijn” aangegaan, of was ik me toch gaan begraven??
Dus ja, goed dat ik actief ben geweest en in beweging, maar het leek ook wel een beetje op vluchten..
Het is ook niet gauw goed ook hè.. maar wel half goed! 🙂
Heb haar ook verteld van mijn (door held ingefluisterde) structuur strategie, de wekkers thuis neer zetten en aflaten gaan met oorverdovend en irritant-gruwelijk geluid om beter aan mijn dag te starten.
Ik kreeg een zuinige goedkeuring.. zij denkt dat de verleiding te groot zal zijn om de wekkers uit te maken en terug in bed te kruipen...😫 hoe toch zij??? Maar goed, ik moet het maar zelf gaan ondervinden zei ze. “Oefen er maar mee” zei ze stellig..
De volgende opdracht van Nona is om bewust de “alleen momenten” te gaan ervaren.. ofwel “aan te gaan” als ik dit weekend thuis ben. Op 3 momenten van de dag een poosje stil te zitten, en het “alleen zijn” thuis te ervaren, te benoemen wat ik voel en waar mijn behoeften liggen. Hoeft niet lang te zijn, maar gewoon een poosje. Mijn gevoelens en behoeften moet ik dan noteren. En ik mag geen tv aanzetten, geen muziekje opzetten en niet mijn mobiel in de buurt hebben.
Dus stil zitten in mijn up.
In mijn oren klinkt het debiel.. of gek, maar Nona zal wel weten wat ze zegt, dus ga ik dat maar gewoon doen. Mijn schrijfopdracht blijft ook nog bestaan, dus daar ga ik ook mee verder.. proberen althans. 😬 Genoeg te doen dus komende zaterdag.
En wat verder... ook weer even iets “luchtigs” gedaan! Ik ben met 2 leeuwinnen naar Hattem geweest! Ik met 1 leeuwin op de Fiets en de andere leeuwin was net de auto gegaan. Lekker lunch geskipt en met ons drieën ons te buit gegaan aan veel Friet met lekker veel mayonaise en belachelijk veel zout erop!! Há.. check!!✅ goed gedaan, want terwijl wij dít hadden:
Echt gezellig deze middag.. laarsjes opgehaald bij de hakkenbar, een beetje gewinkeld en gesnuffeld en als beloning lekker koffie gedronken op het terras onder de terrasheater!! Super gezellig even en tot onze verbazing barste het van de leeuwinnen in Hattem.. overal liepen ze.. gewoon los!! 😧 Hoe is het mogelijk!! Twee zijn er aangeschoven op het terras bij ons, verrassend leuke middag gehad met deze loslopende leeuwinnen!
Rond 15:00 waren we weer terug op het internaat.. mooi op tijd, want om 15:30 hebben we PMT.
Sport en spel.. snel spulletjes in mijn kamer gebracht, sportschoenen aan en verzamelen bij de kachel in de huiskamer... jeetje we gaan toch niet buiten hannesen ??? Het is super koud mán.
Nou.. dikke pech gehad, het was droog, dus we gingen gewoon naar buiten om sport en spel te doen.
Noordpool jas aan en vooruit maar dan.. 🥶🥶
Uiteindelijk was het best lollig.. ouderwets lijnbal gedaan en nog gelachen ook!
Na PMT is het al vlug weer voeder-tijd! Bel luiden, aanschuiven, bidden, eten, dankliedje zingen en weer wegwezen uit de zaal... romantischer dan dat word het echt niet. 😂😂
Samen met mijn branie-leeuwin ben ik nog lekker baldadig geweest na het eten! Super stout ook nog.
Vanmiddag waren er werklui bezig geweest om met een soort asvalt wat gaten op het pad te repareren.. zo netjes ook afgezet met pionnen ivm het uitharden.
Inmiddels al donker, dus dan durven wij altijd lekker veel meer!! 😁
Even testen of het asvalt nog een beetje zacht is... 🤓hihihi, want hoe leuk is het om er nog iets in te schrijven of krassen .. há... gelukt... nog niet droog.. en dus, saampjes er een vrolijk gezichtje in gemaakt!
Wat kunnen we nog meer doen vanavond? Ja.. plan! Kijken of we misschien vanavond meneer (F)vos kunnen spotten bij het vossenhol. Dan hebben we wel de “vossengids-Leeuwin” voor nodig.
Zij vond goed, dus hup naar het vossenhol met nog 2 leeuwinnen sterk!
Kanonne, nog een behoorlijk stukkie lopen zeg, maar gelukkig had ik mijn wandelschoenen aan (lees enkellaarsjes met hak) dus dat kwam helemaal goed uit! 🙈 geen probleem hoor.. ik bagger wel mee door het bos in het pikke donker.
Als de “vossengids-leeuwin” er niet bij was geweest, hadden we het hol waarschijnlijk nooit gevonden.
En hoe gaaf is het dan, als je dan ineens in het bos, in het pikke donker geritsel hoort en plotseling deze ziet:
Offeeee... was het eigenlijk deze:
Dit bosbeest heeft ons de hele weg achtervolgd, het bos door, terug over de dijk tot aan de voordeur van het internaat! Lieve bos-kat. Hij mocht helaas niet mee naar binnen. (Maarja, dit soort wilde bosbeesten zijn dan ook beslist geen huisdieren)😂
Ook weer een mooi verhaal geworden om straks aan de andere leeuwen en leeuwinnen te vertellen.
Later op de avond hadden we nog een soort afscheidsavondje voor de 5 Hezenberg-verlaters die morgen vertrekken.
We hadden versnaperingen, kaasjes en worstjes en sapjes en karaoke... en ohh jee wat een big-party!!
Sommige leeuwen en leeuwinnen gingen dan ook helemaal los!! Polonaise .. “hakken” op van die rot house-muziek...😖
Als mensen die buiten langs hadden gelopen hen hadden gezien, hadden ze zeker gedacht dat het allemaal “ mental cases” waren! 😂😂😂
De Hezenberg heeft zijn naam vanavond echt eer aan gedaan!
Ik ben na een poosje met gierende banden naar mijn kamer gegaan en mijn blog gaan schrijven.
Echt hoor ... sommige mensen hier zijn gewoon NIET NORMAAL!!! (zouden ze psychisch in de war zijn?)
Gelukkig morgen naar huis!
woensdag 21 november 2018
Bezoek van mam én geen begraaf moment!!🥇
Bezoek vandaag, van mijn mamsie! Gezellig! Daar heb ik naar uit gekeken.
Na de wandeltherapie is ze gekomen.
De wandeling was gelukkig niet zo lang. Twee leeuwinnen en ik hebben een short-cut genomen, een slimme route die veel leuker was... een route langs een vossenhol!
Há... dat wisten de anderen van de groep niet!!
Ik heb nog nooit in mijn leven een vossenhol gezien, maar nu dus wel. Leeuwin hier, onze vossenhol-gids, heeft mij een eerder gemaakte foto doorgestuurd, want ik was vergeten een foto te nemen..🙈.
Aan een kant is de “voordeur” van het hol en aan de andere kant de “achterdeur”. Twee grote gaten in de grond en meneer vos gebruikt dan ook echt zijn “voordeur” om binnen te komen en zijn “achterdeur” om weer naar buiten te gaan. We hebben zelfs aan de pootafdrukken gezien wat zijn “voor- en achterdeur” was.😀 Echt wel grappig! Meneer vos was dan wellicht niet thuis, of juist wel en heeft zich niet laten zien, maar wij hebben wel even van dichtbij een kijkje kunnen nemen.
Dus dát... nu weet ik waar meneer de vos woont. Hoe leuk is dat..
Ik maak nog eens iets mee op de Hezenberg! 😁
Wandeling klaar... hebben we ook weer gehad! Mooi, want om 12:15 was mijn moeder er!
Gelijk in de auto gesprongen en naar de Herberg Molecaten gereden!
Een mooie herberg in het Hattemse bos gelegen.
Daar zijn we lekker gaan lunchen. Echt gezellig even. Mams een broodje parelhoen en ik gerookte zalm.. en zo suf... door al ons geklets vergeten een foto van ons lekkere eten te maken.. 😖 stom.. want het zag er echt lekker uit!
We hadden een super plekje bij het raam en naast de open haard, echt heel sfeervol daar en een prachtige ligging!
Na lekker op ons gemakje gegeten te hebben, zonder luiden van de bel, zonder bidden en zonder dankliedje, (heerlijk om even weg te zijn van het internaat😄) zijn we een stukje gaan wandelen door het bos.
Veeeeeeeel mooier daar dan bij de Hezenberg!
De herfstkleuren zijn er nog nét... het duurt echt niet zo lang meer voordat hier alle bomen kaal zijn.
Lekker gewandeld en gekletst en mijn moeder druk op zoek naar bosbeestjes.. zoals bijvoorbeeld een koe-beest of zo..
Nergens te zien die beesten, maar aan de ene kant ook wel logisch:
Hihihi... da’s pech... koe weg.. 😂
Lang genoeg gewandeld.. heb mijn dubbele portie wandelen voor vandaag wel gehad. Tijd om nog even Hattem in te duiken.
Even een beetje winkelen en een klein boodschapje halen. Ik heb 2 wekkers gekocht, voor mijn nieuwe projectje thuis. (Structuur plannetje op advies van mijn held..😉) check ✅✅ in the pocket!
Mam en ik zijn ook nog even een laatste drankje gaan drinken bij “Banka” een brasserie/restaurantje in Hattem. We hebben echt een leuke middag gehad en lekker geslenterd en weer een beetje bijgekletst! Gezellig!
Maar ja.. ergens stopt het weer, want mams moet ook weer naar huisie toe. Helaas..
Einde van de middag ben ik weer afgeleverd op het internaat en heb ik moekie uitgezwaaid! Leuk dat je er was mams! Breekt lekker de week en is nog gezellig ook!
En wat ook een mooie bijkomstigheid is... ik kon me niet begraven vandaag! Dus dat heb ik ook
kunnen tekkelen!!
Dat kan ik mooi even vertellen aan Nona morgen als ik haar weer spreek.
Blij dat ik een leuke dag heb gehad vandaag!
Morgenochtend weer beeldende therapie en gesprek met Nona... dus dan weer stevig aan de bak..
Voor nu... let’s call it a day!! Al.. sudah.. genoeg ..
Na de wandeltherapie is ze gekomen.
De wandeling was gelukkig niet zo lang. Twee leeuwinnen en ik hebben een short-cut genomen, een slimme route die veel leuker was... een route langs een vossenhol!
Há... dat wisten de anderen van de groep niet!!
Ik heb nog nooit in mijn leven een vossenhol gezien, maar nu dus wel. Leeuwin hier, onze vossenhol-gids, heeft mij een eerder gemaakte foto doorgestuurd, want ik was vergeten een foto te nemen..🙈.
Aan een kant is de “voordeur” van het hol en aan de andere kant de “achterdeur”. Twee grote gaten in de grond en meneer vos gebruikt dan ook echt zijn “voordeur” om binnen te komen en zijn “achterdeur” om weer naar buiten te gaan. We hebben zelfs aan de pootafdrukken gezien wat zijn “voor- en achterdeur” was.😀 Echt wel grappig! Meneer vos was dan wellicht niet thuis, of juist wel en heeft zich niet laten zien, maar wij hebben wel even van dichtbij een kijkje kunnen nemen.
Dus dát... nu weet ik waar meneer de vos woont. Hoe leuk is dat..
Ik maak nog eens iets mee op de Hezenberg! 😁
Wandeling klaar... hebben we ook weer gehad! Mooi, want om 12:15 was mijn moeder er!
Gelijk in de auto gesprongen en naar de Herberg Molecaten gereden!
Een mooie herberg in het Hattemse bos gelegen.
Daar zijn we lekker gaan lunchen. Echt gezellig even. Mams een broodje parelhoen en ik gerookte zalm.. en zo suf... door al ons geklets vergeten een foto van ons lekkere eten te maken.. 😖 stom.. want het zag er echt lekker uit!
We hadden een super plekje bij het raam en naast de open haard, echt heel sfeervol daar en een prachtige ligging!
Na lekker op ons gemakje gegeten te hebben, zonder luiden van de bel, zonder bidden en zonder dankliedje, (heerlijk om even weg te zijn van het internaat😄) zijn we een stukje gaan wandelen door het bos.
Veeeeeeeel mooier daar dan bij de Hezenberg!
Lekker gewandeld en gekletst en mijn moeder druk op zoek naar bosbeestjes.. zoals bijvoorbeeld een koe-beest of zo..
Nergens te zien die beesten, maar aan de ene kant ook wel logisch:
Lang genoeg gewandeld.. heb mijn dubbele portie wandelen voor vandaag wel gehad. Tijd om nog even Hattem in te duiken.
Even een beetje winkelen en een klein boodschapje halen. Ik heb 2 wekkers gekocht, voor mijn nieuwe projectje thuis. (Structuur plannetje op advies van mijn held..😉) check ✅✅ in the pocket!
Mam en ik zijn ook nog even een laatste drankje gaan drinken bij “Banka” een brasserie/restaurantje in Hattem. We hebben echt een leuke middag gehad en lekker geslenterd en weer een beetje bijgekletst! Gezellig!
Maar ja.. ergens stopt het weer, want mams moet ook weer naar huisie toe. Helaas..
Einde van de middag ben ik weer afgeleverd op het internaat en heb ik moekie uitgezwaaid! Leuk dat je er was mams! Breekt lekker de week en is nog gezellig ook!
En wat ook een mooie bijkomstigheid is... ik kon me niet begraven vandaag! Dus dat heb ik ook
kunnen tekkelen!!
Dat kan ik mooi even vertellen aan Nona morgen als ik haar weer spreek.
Blij dat ik een leuke dag heb gehad vandaag!
Morgenochtend weer beeldende therapie en gesprek met Nona... dus dan weer stevig aan de bak..
Voor nu... let’s call it a day!! Al.. sudah.. genoeg ..
Abonneren op:
Posts (Atom)
-
Lieve familie, vrienden en dinnetjes, Zoals velen van jullie wel weten gaat mij het verlies van mijn allerliefste Robert mij niet echt gem... -
Eigenlijk dacht ik dat ik mezelf wel begon door te hebben. Mijn vermijdende gedrag, mijn blokkades, mijn “vluchtroutes” en noem zo maar op....
-
Afscheid hier komt steeds meer in zicht. Ik merk dat ik me de hele week, beetje bij beetje, meer los maak van het Internaat. Ik ben meer op ...
-
Donderdag inmiddels. Voor mijn gevoel zit ik hier al weken. Veel indrukken en therapie en beetje bij beetje meer gesprekjes met de “leeuw... -
Het gaat opschieten nu... nog 5 nachtjes slapen en dan vertrek ik. Een nieuw traject starten in de vorm van therapie houd mijn geest meer b...